უცებ
შუქები გაითიშა და მამაჩემის პასუხი მერიმ თან წაიღო.
კარების გაღების ხმა გავიგე და მივხვდი რომ მამა გავიდა.. მარტო დავრჩი . ვეღარ ვისვრიდი.
რა ვირუსი იყო ნეტავ გამოშვებული?
ახლა ვიცი მაგრამ მაშინ .. მაშინ პატარა ცანცარა გოგო ვიყავი რომელიც არაფერ ცუდზე
არ ფიქრობდა .. ეს ჩემთვის დარტყმა იყო.. ვიცოდი რომ აქ რაღაც საშინელებები მზადდებოდა
მაგრამ ვერ წარმოვიდგენდი რომ ეს ასეთი საშინელი იქნებოდა.
ისევ აინთო შუქი.
–მადლობა ღმერთს..
რამოდენიმე დღის შემდეგ
საოცრად გადაღლილი და უძინარი ვიყავი მთელი დღეები გარეთ არ გავდიოდი თავს ცუდად ვგრძნობდი..
მაგრამ რატომ არ ვიცი.. ალბათ იმიტომ რომ წწამალი დავლიე..
მე კოლოფი გავხსენი და წამალი დავლიე..
–უუ... მწარეა...
–კარგი ხოო... ეგ არაფერი.. იმედია ძალიან მწარე არ იყო..
–დერეკ
–ნუ სულ რატომ გეშინია>?
–ვერ გიტან.. გადი აქედდდან
უცებ რომ შევხედე სრულიად გთეთრებული მეჩვენა მაგრამ ვერ დავინახე კაპიშონი ეფარა.
–დერეკ რა გჭირს? დედამ გუშინ წინ დამამშვიდებელი
–რა? რა დამამშვიდებელი?
–ახლა რაც დალიე.. არ უდნა დაგელია..
–რატომ რა მოხდა?
–რატომ და ვერ ხედავ? უკვე ყვიროდა. ვერ ხედავ რა მჭირს?
–რა გჭირს? შენ სულ ასე გამოიყურები
–მან კაპიშონი მოიხსნა და სახე დამანახა.. მართალი ვიყავი სრულიად თეთრი იყო. უპეები
ჩაშავებული ქონდა საკმაოდ საშიშად გამოიყურებოდა.. მაგრამ მის მიმართ ზიზღს აღარ ვგრძნობდი..
მეცოდებოდა..
–დერეკ.. გამოდის ცუდად ამიტომ ხარ რომ წამალი დალიე?
–ხო.. მაპატიე რომ ასე გექცეოდი.. უბრალოდ მინდოდა დავახლოებულიყავით..
–დერეკ ამისათვის ჩემთან ასე მოქცევა საჭირო არ იყო. უბრალოდ საკმარისი იყო გეთქვა
გამარჯობა და ლაპარაკს ავაწყობდით>
–ხო ვიცი მაგრამ მეე მე მომწონდა ჩემი რომ გეშინოდა..მე და ვხედე და ის მიცინოდა მეც გავუღიმე.
–ჰმმმ.. კარგი ერთი წუთით დამელოდე.. მანმდე ჩემს საწოლზე წამოწექი..
–?? აა.. კარგი..
გავუღიმე და ოთახიდან გამოვედი.. საააბაზანოში შევედი და წყალი ჯამში
ჩავასხი ცალკე ჭიქაში..
–ელის..
–მოვდივარ დერეკ..
–გავედი და საწოლის კუთხეში ჩამოვჯექი. შუბლზე სველ ტილოს ვადებდი ვიცოდი არ უშველიდა მაგრამ მინდოდა სიკვდილისწინ
მისთვის მესიამოვნებინა..
–ერთი წუთით დერეკ.
–კაი..
ავდექი და სააბაზანოში შევედი.. სარკესთან მივედი და ჭერს ავხედე... თავი ჩამოვწიე
და ჩემს უკან დერეკი დავინახე..
–დერეკ?
მან არაფერი მიპასუხა და ჩემსკენ წამოვიდა.. ხელები გამოიშვირა. აი მაშინ მივხვდი რას
შვებოდა ეს წამალი.. იგი უკვე სანტიმეტრებში იყო ჩემგან უცებ ჩემს გვერდით დავინახე
ფრჩხილების ქლიბი.. ხელი მოვკიდე და შევარჭვე..
ის ზედ დამეცაა მე დავაგდე.. გარეთ გავედი და იარაღი ავიღე.. ვიგრძნი გაზის სუნი რომ იდგა.. ხელი ავიფარე და
გზა განვაგრძე.. ცოტა ხანში უკვე დერეფანში მივრბოდი..
ცოტაც და სულს გავაფრთხობდი არ ვიცი ამდენი ხანი როგორ გავძელი..უცებ დავინახე ნიღაბი..
სახეზე გავიკეთე და ამოვისუნთქე..
გზა განვაგრძე ისევ იარაღი მეჭირა ხელში..
–ელის.. დამეხმარე..
–ჯეიდი სად ხარ?
–ელის ელის.................................
–ჯეიდი.. სად ხარ?
და ხმისკენ წავედი მანამდე რამოდენიმეჯერ მომესმა..
–ელის გაიქეცი.. გადარჩი გაიქეცი..
–ჯეიდი არა არ დაგტოვებ..
ლიფტამდე მივირბინე და მივედი დავინახე ორივე დეერეფნის ბოლოდან როგორ მოჩანჩალებდნენ
ზომბები. განსაკუთრებით ერთი მომხვდა თვალში..
–მამა?
–ხხხხ.. რრრრრრრრ.
–ელის გაიქეცი მეთქი..
და დავინახე ჯეიდის ხელი რომელსაც რამოდენიმე ზომბი მისდგომოდა..
მეორე მხრიდან კოლონა მოდიოდა ისღა დამრჩენოდა იქ გავცეულიყავი საიდანაც მოვედი მაგრამ
არა..იქაც ისინი..
–აააააააააააააააააააააააააააა... ვიყვირე...
–ელის..
–მერი გამომიშვი აქედან.. ხომ შეგიძლია დამეხმარო..
–არა ელის ამის შეჩერება არვის შუძლია..
–არა.. ასე ასე არ უნდა მომხდარიყო...
–ელის თავში ესროლე...
–მერი... ვიყვირე და ერთ–ერთ ზომბს თავში ვესროლე.. ის მოკვდა..
–ისინი მხოლოდ ასე კვდებიან?
მაგრამ პასუხი აღრ იყო საჭირო ისედაც მივხვდი როცა მუცელში ქლიბ გაყრილი დერეკი გამოჩნდა..
–მერი გამიშვი აქედან გთხოვ..
–არა ელის მაპატიე შენ ვირუსიანი ხარ..
–მერი მე არ ვარ.. მე გავუმკლავდი..
–არა ელის ხარ.. მალე შენც მათთნაირი გახდები..
–მაშინ რატომ მასწავლი მათთან გამკლავებას?
–ელის მეც ხომ მინდა გართობა?
–მერი მეზიზღები.. შენ რას გეძხიან?
–წითელი დედოფალი..
–ხოდა მართლა ასეთი ხარ.. უგულო.. თუმცა კომპიუტერს რა გული უნდა ქონდეს?
–ხო ხო.. შენს უკან დერეკი დგას..
უცებ ვიგრძენი როგორ შემესხა რაღაცა..
მოვტრიალდი და დერეკის სახე დავინახე შუბლში ტყვიით..
ის დავარდა მე კი იქით გავიქეცი საიდანაც ისროლეს..
ვერავინ ვნახე...
–ეი შენ.. ამოიხედე ამოძვერი აქ..
–აა ე.. ავძვერი..
–ვინ ხართ.?
–ხიდის ხალხი..
–რა გინდათ ა?
–რადა წითელი დედოფალი უნდა გამოვრთოთ..
–რაა?? მერიზე ამბობთ?
–ააააააა.. უკვე მერისაც ეძახიან ეგ უსულო და უგულო..
–ხო... ეს ელისია კარტერ.. (კარტერი გოგოა)
–ოო.. სასიამოვნოა თქვა მან და ტყვიამფრქვევით რამოდენიმე ზომბი მოკლა..
–ჩე.. ჩემთვისაც..
ამ დროს ...
1666
1351
1000
