თავი 3 შუქი სახეზე ეცემოდა მის თვალებს გამოკვეთდა უზადო სახის ნაკვთებზე მღელვარების არანაირი
კვალი არ ეტყობოდა. მის თვალებში სითბო ჩანდა..
მისით მოხიბლულმა და მისი თვალებით დატყვევებულმა ხელი დაუფიქრებლად გავუწოდე.. ჩვენ ნელა დავიწყეთ ცეკვა.. სემი ჩემთან ახლოს მოვიდა დისტანცია დაირღვა .. მას ვეყრდნობოდი
ვიგრძენი რომ ის უკვე ჩემი ცხოვრების საყრდენი გახდა.. ჩემი საყრდენი.. რატომ? რატომ
მოხდა ეს ყველაფერი ასე უცებ? ჰმ. ეს მეც არ ვიცი .. ამ კითხვაზე პასუხი ვის ვკითხო..
ნეტა ის რას ფიქრობს? რა სისულელეა.. არ მიყვარს და ეს სიმართლეა.. ჩემს თავს ვებრძვი
თავი მოვიტყუო და გავიმარჯვო თუ სიმართლე ვაღიარო და დავმარცხდე მის წინაშე? დახლართული
ფიქრები მისმა მელოდიურმა ხმამ გამაწყვეტინა..  სემ: ქვინ რაღაც უნდა გითხრა.. ქვინ: ჰმ.. გისმენ სემ.. სემ: ქვინ არ ვიცი ასე უცბად რა დამემართა.. უბრალოდ რომ დაგინახე თვალი ვერ მოგასორე.
შემიყვარდი ქვინ.. ჩემი გული დაიპყარი. დამატყვევე.. მიყვარხარ გესმის?? ქვინ: სემ.. იციი მაპატიე ცუდად არ გამიგო უნდა დავფიქრდე.. უბრალოდ დდრო მომეცი..
ასე უცბად გადაწყვეტილებას ვერ მივიღებ.. სემ: კარგი არ იჩქარო რამდენი დროც გჭირდება იმდენი გაქვს. მე არ გაჩქარებ.. ვიცი ახლა რას გრძნობ.. მისმინე გულს უსმინე.. ჩაწვდი მის საიდუმლოს და მხოლოდ შემდეგ
მიპასუხე.. რჩევა გადასარევი მომცა.. თუ ამ რჩევას დაუჯერებდით მაშინ კი უნდა მეპასუხა თუმცა საფიქრალი
ამის გარდაც თავზე საყრელად მქონდა.. განსაკუთრებით ანჯელასთან დაკავშირებით.. ეს კიდევ ერთი პრობლემა.. კიდევ ერთი ეკალი ჩემი ბედნიერების
გზაზე.. ნუთუ ეს ცხოვრება სულ ასეთი იქნება.. ნუთუ ბედი არ გამიღიმებს? ნუთუ სულ ასეთი
ვიქნები? არა.. აქ არ დავრჩები უნდა წავიდე.. აქაურობა დავტოვო. ფიქრებიდან გამოვერკვიე..
სემი ისევ ისე მიმზერდა. სასწრაფოდ გავაშვებინე ხელები და მოვცილდი.. სემ: ქვინ? ქვინ: მაპატიე სემ.. შენ უკეთესი გეკუთვნის.. ვუთხარი ლოყაზე ვაკოცე და მოვშორდი..
ზემოთ ავედი სელენას არაფერი შეუმჩნევია.. ბარგი ჩავალაგე.. აქაურობს უნდა მოვცილებოდი.. ქვინ: უკვე მზად ვარ.. მხოლოდ დედას დავურეკო უნდა... –– ქვინ: მარტა ფაბრეისთან დამაკვშირეთ თუ შეიძლება.. –უკაცრავად ახლა ამის შესაძლებლობაა არაა.. ქვინ: რამდენ ხანში შევძლებ მასთან ლაპარაკს? –მემგონი ვეღარ შეძლებთ.. ქვინ: რას ნიშნავს თქვენი სიტყვები? –მარტა... ავარიაში მოყვა.. ახლა ვცდილობთ მის ქალიშვილს დავუკავშირდეთ.. იგი მძიმე
მდგომარეობაშია... ქვინ: დედა... სად არის? –წმინდა სტეფანეს საავანდმყოფოში.. ლოს ანჯელესში.. ქვინ: მადლობა ღმერთს ჩამოიყვანეს.. მე სასწრაფოდ კიბეებზე ჩავედი.. სემი იქვე იდგა
და სელენას ელაპარაკებოდა.. ქვინ:სელენა დედა ავარიაში მოყვა.. სასწრაფოდ სტეფანეს საავანდმყოფოში მივდივარ... სელენა: დამელოდე. ქვინ: სელენა.. მე ტირილი დავიწყე.. სემი მოვიდა.. სემ: ქვინ დაწყნარდი სერიოზული არაფერი იქნება.. ქვინ: სემ კარგი რა..  ის მძიმე მდგომარეობაშია.. ღმერთო რატომ ისევ მე? .. რატომ არ
შეიძლება ჩემს ცხოვრებაში ერთი დღე მაინც იყოს იღბლიანი?? სემ მაპატიე.. მეც .. სემ: დაწყნარდი ქვინ.. რამის თქმა გინდა?? ქვინ: მეც.. მ.. ეცც.. მიყ..ვარხარრ.. ძლივს ამოვიღლუღლუღე ატირებულმა.. სემ: ვიცი.. ახლა საავანდმყოფოში წავალთ და დედაშენს მოვინახულებთ.. ქვინ: სემმ... მე უნდა წავიდე.. დედასთან ერთად წავალ ალბათ ნაიში.. სემ: არა ქვინ არსად
გაგიშვებ.. რამდენი ხანია შენ გეძებ და ახლა მტოვებ როცა გიპოვე.. არსა გაგიშვებ მთელი
ცხოვრება თან გამოგყვები... მის თვალებში ცეცხლი აკიაფდა ვიცოდი რას გააკეთბდა მაგრამ
არ შევწინააღმდეგებივარ...მან მაკოცა... მისი თბილი ბაგეები ჩემსას შეეხო და ყველა
დარდი გადამავიწყდა.. გრძნობებისგან გადავიწვი... ქვინ: სემ გამიშვი.. ძლივს ამოვლუღლუღე სუნთქვა შეკრულმა.. მან ნაზად მომიშორა... როგორც
ჩანს დაწყნარდა.. მე ცრემლები წამომივიდა... სელენაც გამოჩნდა ცრემლები სემმა მომწმინდა.. სელენა: ქვინ დაწყნარდი ის გადარჩება.. ქვინ: რომ ვერ გადარჩეს მერე რა ვქნა? სად წავიდე? როგორ ვიცხოვრო?? დედა. არ დამტოვო..  სემ–სელენა: არ დაგტოვებს.. არ მიგატოვებთ.. ქვინ.. ქვინ: მადლობთ.. წამოდით თორემ მაგვიანდება.. სელენა: გაჩე სახლს დავკეტავ.. არაუშავს ჩემები მაინც არ ჩამოვლენ 1 კვირა და მერე
მივალაგებ მთავარია ხალხი წავიდა.. ქვინ: კარგი.. მიდი მე მანამდე მანქანას გამოვიყვან სადგომიდან.. მე ავტომანქანის სადგომისკენ გავემართე და მანქანა გამოვიყვანე.. თვალებიდან ვერ ვიყურებოდი
ძლივს ვხედავდი ცრემლები მომდიოდა.. მანქანა გავაჩერ და ტირილი დავიწყე... უცებ ვიღაცა
მხრებზე შემეხო..და იქით გადამსვა.. უკან სელენა დაჯდა გვერძე სემი.. მე თავი ფანჯარას
ჩამოვადე და გარეთ დავიწყე ყურება.. უყურებდი ღამეს რომელიც მახსენებდა იმ დღეებს როდესაც
დემეტრესთან ერთად წვიმაში დავრბოდიი.. როდესაც მიყვარდა ერთხელ და ნამდვილად..  როდესაც
ვიყავი ის ვინც ვარ.. ნეტა ეს ისევ თუ მოხდებოდა.. ნეტა ოდესმე სემიც გამანთავისუფლებდაა??
დამიბრუნებდა ნამდვილ სახეს?? თუ მასთან ისეთ ვიქნებოდი როგორიც უმთვარო ღამეა.. როდესაც
გზას მხოლოდ ვარსკვლავები გინათებენნ? ჩემი ნამდვილ ისტორიაზე ვფიქრობდი.. ერთ დროს
მეც ისეთი ამპარტავანი ვიყავი როგორიც ანჯელა. შემიყვარდა დემეტრე და დამავიწყდა ყველაფერიი.
ვინ ვიყავი რა მერქვა.. რა მსურდა მხოლოდ სიყვარუულით მხოლოდ მისით ვცხოვრბოდი.. შემდეგ ის წავიდა დამტოვა. გაქრა დამივიწყა.. სემს შევხედე .. ის წინ იყურებოდა.. ქერა თმა შუბლზე ჩამოშლოდა თვალები უბრწყინავდა..
თუმცა სევდიანი იყო... ხელი ხელზე მოვუჭირე.. შემომხედა.. და ისევ გზას გახედა.. სელენას
გავხედე უკან ხედვის სარკეში ისიც ფანჯარაში იყურებოდა.. ისევ ცრემლები წამომივიდაა დედაჩმი .. რატომ მოხდა ავარია.. სემ: ქვინ.. ქვინ გაიღვიძე მოვედით... ქვინ: ჩამეძინაა?? სემ: ხო ქვინ .. წამოდი დედაშენი ვნახოთ.. ქვინ: ხო სემ.. ჩვენ მისაღებში შევედით.. დედას პალატის ნომერი ვიკითხე და მითხრეს რომ მას ოპერაციას
უკეთებდნენ.. დიდი ხანი ველოდებით ეს დრო ჩემთვის საუკუნედ იქცა... საშინლად ცუდად ვგრძნობდი თავს
ამას ისიც ემატებოპდა რომ ცუდი წინათგრძნობა მქონდა.. უცებ ექიმი გამოვიდა.. –ქვინ ფაბრეი რომლია? ქვინ: მე ვარ.. როგორ არის დედაჩემი.. – ალბათ კარგად არის. ახლა ამის შესახებ არავინ იცის.. ქვინ: .. თავიდან ვერ მივხვდი რას ნიშნავდა ეს სიტყვები.. ცუდად გავხდი ჩავიკეცე მთელმა
სამყარომ ჩემს წინ დაიწყო ბრუნვა...თავგზა ამებნა და გონი დავკარგე.. რომ გავიღვიძე
თავზე სემი სელენა და კიდევ ერთი ადამიანი იდგა... ქვინ: სემ.. სელ.. შენ? შენ აქ რას აკეთბ?? სემ მიშველე.. სემ გთხოვ.. სემ: რამე მოხდა?? ქვინ: სემ.. ის გავიდეს.. გავიდეს... არა... ვიკივლე და ხელების და ფეხების ქნევა დავიწყე...
რატომ? იქ დემეტრე იდგა.. მან ჩემი ცხოვრება გაანადგურა მიყვარდა მაგრამ გამწირა..
ცუდად მომექცა... დამასახიჩრა... ალბათ მიხვდით
რას ვგულისხმობ.. ქვინ: სემ გთხოვ.. სემ.. დემეტრე: ქვინ დაწყნარდი... სემ: რამე მოხდა?? სელენა: სემ შენ არ იცი? ქვინ: გადით უნდა ვუთხრა.. სელენა გთხოვ ის აღარ შემოვიდეს... ისინი გავიდნენ. მე სემს ყველაფერი მოვუყევი.. ის ყურადღებით მისმენდა... ბოლოს მითხრა.. სემ: ქვინ ეს შენი ბრალი არ ყოფილა... ის მისი ბრალია.. ციხიდან გამოვიდა სასჯელი მოიხადა.. ქვინ: ანუ არაფერს მიზამს? მე თან ვტიროდი.. სემ: არა გიზამს და მოკვდება გპირდები.. კარები გაიღო და ისევ ისინი შემოვიდნენ.. დემეტრე: ქვინ.. რაღაც უნდა გითხრა.. ქვინ: გისმენ.. დემეტრე: დედაშენს მე დავეჯახე... არ მინდოდა გზაზე მოვდიოდი.. ის საპირისპირო მხრიდან მოდიოდა.. უცებ
აქეთა მხარს გადმოუხვია მე ვეცადე ამეცილებინა მაგრამ მაინც დამეჯახა.. მართლა მინდოდა
რომ ამეცილებინა ქვინ.. მე არ მინდოდა მისი სიკვდილი... ქვინ:.......
| 
1666
1351
1000
