ვიქრობ პირველ რიგში უნდა გააგეცნოთ მე ქვინ ფაბრეი ვარ.. ჩვეულებრივი არც მდიდარი არც ღარიბი.ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ მყავს საუკეთესო მეგობარი სელენაა.. ვსწავლობ ჩვეულებრივ კოლეჯში.. მოკლედ განსაკუთრებული ჩემს ცხოვრებაში არაფერი ხდება.. ახლა ყოველი შემთხვევისთვის...მოკლედ ჩვეულებრივი დღე დაიწყო..
დედა:ქვინ ადგები თუ სკოლაში არ წახვალ?
ქვინ: არ წავალ..
დედა: მოგართმევ.. ადექი მალე... და ფარდები გადაწია..
ქვინ: დედააა. გთხოვ.. მაინც ბოლო დღებია მალ არდადეგები იწყება..
დედა: არა..ბევრს აცდენ .. ვსო ადექი..
ქვინ: ახხხხხხხხ....
მოკლედ ავდექი.. სააბაზანოში შევედი და თავი მოვიწესრიგე.. შემდეგ კი ჩავიცვი..
და ჩანთა ჩავალაგე.. შემდეგ გავიგონე ჩემს ტელეფონზე დაყენებული ზარის ხმა.
ქვინი: გისმენ სელ..
სელ:: გამოგიარო?
ქვინი: ხო აბა მარტო ხომ არ წავალ..
სელ: ოკ ოკ..15 წუთში მანდ ვარ იცოდე არ დააგვიანო რომ იცი ხოლმე..
ქვინი: ვიცი,, მიდი გელიი..
გამიხარდა რომ სელენა დღეს მოდიოდა სკოლაში.. მარტო სიარული მართალი გითხრათ არ მეხალისებოდა მითუმეტეს არ მინდოდა სკოლის წინააღმდეგობბებისთვის თვალებში მარტო ჩამეხედა.. რა არს ეს წინააღმდეგობები? ოჰ ეს მხოლოდ და მხოლოდ ერთი გოგონა.. რომელიც საკმაოდ ამპარტავანია და ყველას ნერვებს უშლის.. ... მდიდარი მამიკოს შვილია და მოკლედ ამაზე ბევრს არ ვილაპარაკებ ალბათ მიხვდით... უცებ სახლის კარზე დააკაკუნეს..
ქვინი: მე გავაღებ ალბათ სელეა..
დედა: კისერი არ მოიტეხო ნელა იარე..
ქვინი~: დედა .. ბავშვი არრ ვარ..
დედა: ხო მიდი ვიცი გეხუმრები..
მე კარები გავაღე და დავინახე სელენა...
სელენა: აბა ჰე მოდიხარ?
ქვინი: ნეტავ არ მოვდიოდე..
სელენა: დღეს სკოლის მერე გცალია? წვეულებას ვაწყობ და..
ქვინი: უუუუ.. კი ხვალე რა რიცხვია? არ მახსოვსს თავბრუ მეხვევა ამდენი რამის დამახსოვრებით
სელენა: 15.. ივნისი..
ქვინი: კი მაშინ მცალია...
სელენა: კარგი..
ჰეი მოვედიითთ...
ქვინი: წამო კლასში რა... აბა აქ დერეფანში ვერ ვიყურყუტებთ.. ეს სხვისი ტერიტორიაა..
სელენა: ჰმმ.. მისმინე არ ვაპირებ ვიღაცას თავი დავაჩაგვრინოო..
ქვინი: ნუ აპირებ მე არ ვაპირებ ვიღაცასთან ჩხუბს.. და გაკვეთილების ცხრილს ჩავხედე შენსავით მეამბოხე არ ვარ..
სელენა: აბა ეგ დედაშენს კითხეე ...
ქვინი:ჩურჩუტა ხარ...
ჩვენ კლასისკენ გავემართეთ.. მოკლედ კლასში მეგონა ისევ ისეთი საშინელება დამხვდებოდა მერხზე მაგრამ თურმე რაა კეჩუპებზე უარესი მელოდა წინ..კლასში შევიხედე..
ჩემს მერხზე იჯდნენ არ ვიცი ვიღაც ბიჭი და ანჯელა ის ამპარტავანი დაერთმანეთს ისეთი სახეებით ელაპარაკებოდნენ ხელის შეშლა არ ღირდა.. ბიჭს არ ვიცნობდი და არ მინდოდა რომ შემეწუხებინა.. რა იცი ვინაა.. სელენა კი გაბედულად მივიდა და უთხრა..
სელენა: იცი რაა ადექით ორივე და სხვაგან გააგრძელეთ ეგ თქვენი ... ჭორაობა.. ამზე გამეცინა..
ანჯელა: მოკეტე ღლაპო...
–რანაირად ლაპარაკობ? ისიც ადამიანია.. და რატომ გგონია რომ ვჭორაობთ? სელეს შეეკითხა ..და თვალი შეავლო.
სელე: ისეთი სახეები გქონდათ რომ.. გაცინა
მერე მე გამომხდედა.. ამ დროს გული გამიჩერდა.. ცისფერი თვალებით თითქოს მომეფერა... ეს ცივი ფერია მაგრამ მის თვალებში სითბო იგრძნობოდა..შემდეგ კი გამირიმა და მეერე მკითხა..