ჯეიკ: მართლა? მეც. 503–ე ოთახში.
ელის: მეც..
–გაოცებული ტონით ვუპასუხე.
ჯეიკ: კარგია.. მის ნათქვამს წავუყრუე და არაფერი მიპასუხია..
ჯეიკ: ანუ იცი სად უნდა ვუშოვოთ აზოტი არა...
ელის: ხო ვიცი...
ჯეიკ: მისმინე არამარტო აზოტი კიდევ რაღაცეები
მაკლია და ვიიფიქრე იქნებ ერთად გავკეთებინა მანქანა მეთქი...
ელის: კარგი... ოღონდ ნახაზი მჭირდება მანქანის და ასევეე კიდე ელემენტები რაც გამოიყენე
და რაც გაკლია.
ჯეიკ: ყველაფერი აქ მაქვს..
ელის: კკაა..რრგიიი....
მაშინ ვე მოვცილდი რომ მეტი არაფერი ეკითხა ისედაც დაბნეული ვიყავი მასთან ლაპარაკის
შემდეგ..
ჯინა: ჰეი ელის საით?
ჯეიკ: მე და ელისი მათემატიკაზე მივდივართ..
მე გავოცდ მეგონა მოვცილდი თურმე უკან
გამომყოლია... ელის: მჰ...
გადავიფიქრე ჯერ მეგობარი უნდა ვნახო... ჯეიკ: მეც წამოვალ ახალი ვარ და გამაცანი...
ელის: კარგი თუ ასე გინდა..
ჯეიკ: ფიზიკა გიყვარს?
ელის: ყველაფერზე მეტად თუმცა ქიმია მირჩევნია.
ჯეიკ: მეც..
ვფიქრობდი როგორ მომეშორებინა თუმცა შემდეგ დამებადა კითხვა ჰოდა მეც პასუხის ძიებაში
გავბედე და ვკითხე.
ელის: რატომ მომყვები მეე? ხომ შეგეძლო სელენასთვის გეკითხა გაეცნო ვინმეე?
ჯეიკ: იმიტომ რომ ... ვერ გამიგებ.
ელის: იმიტომ რომ ? გავიმეორე მისი შეკითხვა მისანიშნებლად რომ გავიგებდი.
ჯეიკ: უბრალოდ კარგი პიროვნება ხარ.
ელის: ოოუუუ..
ჯერ არც მიცნობ და საიდან იცი იქნებ სულაც არ ვარ კარგი პიროვნება. ჯეიკ: ხარ ვიცი სახეზე გეტყობა.
ელის: იქნებ ეს უბრალოდ ნიღაბია ბოროტების დასაფარად?
ჯეიკ: არა ვიცი რომ ცუდი ადამიანი არ ხარ შენნაირები ცოტაა მსოფლიოში.
ელის: ჰმმ.. მეტი არაფერი მითქვამს დარწმუნებული ვიყავი რომ მოვწონდი მაგრამ მომწონდა
მე თუ არა? აი ჩემი კითხვა..
უცებ მთელი კორიდორი გაიხსნა და გამოჩნდა ბიოლოგიის მასწავლებელი რომელსაც საწოლზე
დაწვენილი ვიღაც მოყავდა....
–ელის .. სად არის ელისი?
ელის: აქ ვარ .. რამე მოხდა მისტერ ბენსონ?
მრ.ბენსონ: ელის სელენა ცუდადაა შენი დახმარება დამჭირდება და კიდევ კარგი იქნება ტუ
მასთან იქნები..
ელის: რატომ რამე მოხდა? რა სჭირს.. რა უქენით?
მრ.ბენსონ: მათემატიკის მასწავლებელთან ერთად ვიყავი კაბინეტში შემოვიდა და მოვესალმა
ხოლო შემდეგ ფერი დაკარგდა და გული წაუვიდა. მემგონი სერიოზულადაა საქმე... ვფიქრობ
ავადაა..
ელის: არა...
მრ. ბენსონ: რა სჭირს?
ელის: პირიდან დუჟი სდის.. ეს ესს... ეს სისხლის გათეთრების ნიშნებია..
მრ ბენსონ: ასე უცებ ვერ გაარკვევ..
ელის: აქამდეც ქონია ფერს კარგავდა თმები სცვიოდა წუწუნებდა სავარცხელი სავსეა ჩემი
თმებითო.. გაბრაზებული იყო ანალიზების პასუხებზე რაღაც უცნაურობები წერიაო. მე არ მაჩვეენებდა..
მისმინეთ ვინმემ ჰოსპიტალში დარეკოს მალე..
ჯეიკმა მაშინვე აკრიფა 911 და ჩვენც გარეთ გავედით.. სასწრაფო ზუსტად 15 წუთში მოვიდა მერე სელენა წაიყვანეს. მე და ჯეიკი
გაყვევით. სელენა რეანიმაციაში წაიყვანეს. მალე ექიმი გამოვიდა..
–ელისი რომელია?
ელის: მე ვარ. როგორ არის?
–სისხლის გათეთრება აქვს..
ელის: .... რ... ააა??? ექიმი გავიდა..
გვიან გავიაზრე რაც ექიმმა მითხრა... თვალებიდან ცრემლების ნაკადული წამსკდა... იატაკზე
დავჯექი და ტირილს ვუმატე ვერ ვჩერდებოდი.. ვიგრძენი როგორ დაჯდა ვიღაც ჩემს გვერდით
მხრებზე ხელი მომხვია და თავისკენ მიმწია. არ შევწინააღმდეგებულვა რადგან ახლა ვიღაცის
სითბო ყველაზე მეტად მჭირდებოდა.
ჯეიკ: ელის ყველაფერი კარგად იქნება.
ელის: არაფერიც არ იქნებაკარგად..
მის გარეშე როგორ ვიცოცხლო? ის რომ წავა რა ვქნა?
როგორ მიყვარდა რატომ გამიკეთა ეს? ჯეიკ: არ გინდა დაწყნარდი. ელის ის გამოკეთდება..
ელის: როგორ? ეს ხომ უკურნებელი დააავადებაა??
–ვიცოდი ტირილით საქმეს ვერ ვუშველიდი
მაგრამ ვერ ვჩერდებოდი... მის გარეშე ვერ გავძლებდი მერჩივნა
მოვმკვდარიყავი ოღონდ
მასთან ერთად ვყოფილიყავი მისთვის თავს გავწირავდი ..როცა გავიგე რომ მას მართლაც სისხლის გათეთრება ჰქონდა კინაღამ ნაწილებად დავიშალე.
მე მას მეგობრად კი არ დად აღვიქვამდი...
–მის ელის.
ელის: დიახ.... ხმა გაბზარული მქონდა ისევ ჯეიკის მხარზე მედო თავი ის თმებზე მეფერებოდა..
–სელენა უკეთაა. ალბათ იგი დიდ ხანს ვეღარ
იცოცხლებს სერიოზულადაა მისი საქმე თუმცა ამ დროსითვის სტაბილური და დამკმაყოფილებელია..
ელის: გასაგებია.
შეიძლება ვნახო? –დიახ ოღონდ დიდად ნუ შეაწუხებთ.. ამ სიტყვებზე ისეთმა შევუბღვირე რომ ექიმი მაშინვე
გაჩუმდა
–––
სელენა: ელის. შენ ხარ?
ელის: ხო სელენა მე ვარ.. როგორ გრძნობ თავს?
სელენა: კარგად. ჯეიკი სადაა.. ამ დროს მან შემოაღო კარები..
ელის: სელენა .. დამპირდი რომ ასე არასდროსი იზამ.
სელენა: როგორ?
ელის: აღარ მომატყებ.
სელენა: კარგი თუმცა რა აზრი აქვს? იქ ეგ ფიცი მაინც არ დამჭირდება მე კიდევ აქ დარჩენას
დიდხანს არ ვაპირებ..
ელის: არა.. დავიყვირე..–არ მოკვდები გესმის ჩემთან იქნები იქამდე სანამ ორივე არ მმოვკვდებით
სელ.. უშენობას ვერ გადავიტან..
სელენა: მეც მიყვარხარ.. ერთმანეთს გაუფრთხილდით და ჩემი ხათრით ერთად იყავით.. დროის
მანქანას რომ დაამთავრებთ მაგის მერეც..
ჯეიკ: კარგი...
სელენა: მადლობ.. გაიღიმა და ხელი მომკიდა მომიჭირა შემდეგ თვალები დახუჭა და ხელიც
დაუვარდა.. თვალებიდან ცრემლები გადმომცვივდა მეგონა მეც მოვკვდებოდი ავკივლდებოდი
თუმცა ჩემი ნერვები ამ ამბავს წყნარად შეხვდნენ თითქოს უკვე მზად ვიყავი ამისთვის..
შემდეგ გავტრიალდი საავნატყოფოდან გავიქეცი
ვირბინე ვირბინე სანამ სახლს არ მივადექი
მახსოვს რომ ჯეიკიც ჩემთან იყო.. მახსოვს როგორ მაკოცა ცრემლით სველ თვალებზე ჩამიხუტა
და დამარწია თითქოს პატარა ბავშვი ვყოფილიყავი ხოლო შემდეგ დავიძინე... მის მხარზე
ჩამოვდე თავი და უბრალოდ დავიძინე.. მეტი არაფერი მახსოვს..
1666
1351
1000
