The Strangers

ჩემი ცხოვრება ერთ დიდ რვეულს გავს რომლის ფურცლებიც გაფერადებულია ზოგან ფერებია ამოშლილი ზოგან კი საერთოდ დახეული.. მე მინდა ამ რვეულზე აღწერილი ჩემი გიჟური ცხოვრება მოგიყვეთ..

ჩემი ოცნება ყოველთვის იყო ხალხს დავეფასებინე არა სიმდიდრით და თაყვანისმცემლებით არამედ ჩემი მიღწევებით..  ჩემზე ამბობენ ვიყავი გენიოსი რომელსაც გიჟური იდეები აწუხებდა და პირიქით..თუმცა როგორც ხშირად ხდება ხოლმე გიჟები მაინც ყველაზე ჭკვიანები არიან..

ყველაფერი ასე დაიწყო...

ჯინა: ელის, ელის.. რა გჭირს? რას მიშტერებიხარ? ისევ შენებურად რააცა ახალი აღმოაჩინე ფიზიკაში?

ელის: არა.. და რომც აღმოვაჩინო რა შენ?–მკვახედ ვუპასუხე

ჯინა: დაწყნარდი არავინ გედავება შენს იდიოტურ აზრებში.–მანაც მიკბინა.. ჯინა ჩემი გარე ბიძაშვილი რომელიც ჩემზე ერთი წლით უფროსი იყო  ჩემს სკოლაში სწავლობდა.. საკმაოდ მომაბეზრებელი ადამიანი იყო მკვახე პასუხები იცოდა და სულ ნერვებს მიშლიდა. საკმაოდ აბეზარი პიროვნება იყო.

ჯინა: ელის ამას იცნობ? და ვიღაც ბიჭისკენ მიმითითა.. რომელიც  დაფიწრებული იყურებოდა ძირს კარებს მიყუდებული..

ელის: არა . შენ?

ჯინა: რომ ვიცნობდე აღარ გკითხავდი..

ელის:რ

ა

  საჭირო ასეთი პასუხები? .  ვუპასუხე მის ასევე მკვახე ნაკბენზე..

ბიჭმა უცბად ამომხედა და მომაშტერდა შემდეგ კი კაფეტერიიდან გავიდა.. მინდოდა გავყოლოდი მენახა რამე ხომ არ დაემართა თუმცა არ ვიცნობდი და არც ვიცოდი სად წავიდა...

ამ დროს დავინახე სელენა. ის მომესალმა და ჩემს გვერდით დაჯდა..

სელენა: აბა რგორ ხართ? ჩამეხუტა..

ელის: კარგად შენ როგორ მომენატრე სად იყავი?

სელენა: ჩემი ძმის მეგობარი ჩამოვიდა ლონდონიდან და იმას დვხვდით მაგიტომ გავაცდინე გუშინდელი დღე–დამიკონკრეტა შეკითხვები რომ აღარ დაგვესვა..

ჯინა; მერე სად წაიყვანეთ?

სელენა: აქა სკოლაშია. ჩვენ ხელაა.

ჯინა: ჩემი თუ თქვენი?

სელენა: ჩვენი.. და ჯინა ის არ შეგეფერება ის ალბათ ელისისთვის გამოდგება..

ელის: რატომ?

სელენა: შენსავით გამომგონებელია.. დროის მანქნაზაე მუშაობს.. ერთი დეტალი თუ რაღაც მაკლიაო და კინაღამ სახლი ააფეთქა.

ელის: მეხუმრები? სამყაროს ჩემნაირად არავინ უყურებს თანაც შეუძლებელია დროის მანქანა გამოიგონო აზოტის გარეშე..

სელენა: ხო ზუსტად ეგ აკლ

ია..
აზ რა თქვი რა ქვიაო?

ელის: აზ–ოტ–ი–მეთქი.. და ეგ აკლია?

სელენა: ხო ხო ეგ აზოტი თუ ბაზოტი.. და არ თქვა რომ შენ გაქვს? – ცალი წარბი ამიწია და კითხვა გაბრაზებულის ტონით დამისვა.

ელის: არა მაგას არ ვიტყვი იმიტომ რომ არ მაქვს მაგრამ ვიცი სად ვიშოვო.. – ცოტა გაკვირვებულმა მისი ტონით  ვუპასუხე..

სელენა: მართლა წმაო გაგაცნობ.. – გაახარებულმა შემომცინა სახეში..

ელის: მერე იყოს რა ეხლა მათმატიკა გვაქვს და უნდა გავიმეორო.–
დავიმანჭე ვითომ არ მინდოდა..

სელენა: არაუშავს არაფერი დაგემართება თუ  არ გაიმეორებ შენნაირ ტვინიკოსს ... – წინდადება არ დაასრულა და გაჯიუტდა ხელზე მექაჩებოდა.. ძლივს გამათრია კაფეტერიიდან.. 

სელენა: ჯეიკ ჯეიკ..

ჯეიკ: ხო სელენა. აქ ვარ. და ბრობოს იქითა მხრიდან დაუქნია ხელი.. სელენამ წინ გააბოტა ბრბოში გზას იკვლევდა თან ცალი ხელი ჩემზე ეჭირა და მიმათრევდა.

სელენა: ჯეიკ ვიღაც უნდა გაგცნო..

ჯეიკ: აბა..

სელენა: ჯეიკ გაიცანი ეს ელისია.. ელის ეს ჯეიკია..– კმაყოფილი ხმით თქვა სელენამ და კმაყოფილი ღიმილი გადაეფინა სახეზე. ბიჭმა შემფასებლურათღ შემათვალიერა შემდეგ გამიღიმა და ხელი გამოსწია..

მეც გავუწოდე და ხელი ჩამოვართვი. მისი შეხებისას თითქოს ელეკტრო შოკმა დამიარაო..

ჯეიკ: ელის საიამოვნოა შენი გაცნობა.

ელის: ჩემთვისაც..

სელენა: ჯეიკ ესეც შენსავით ფიზი..–რაღაცაა.. და იზ რაღაცა იცის სად უნდა იშოვოთ.. რა ერქვა? ზოტიო თუ მაზოტიო თუ პესიზიტიო..

ელის,ჯეიკ: აზოტი.. ორივემ ერთად შევუსწორეთ დაბნეულ სელენას და შემდეგ სამივეს ერთად გაგვეცინა.. 

ჩემი ხელი ისევ ჯეიკს ეჭირა.. უცებ ხელი გამიშვა მოტრიალდა და მკითხა..

---------------

ეს პირველი თავია და პატარაა..თუ მოგეწონათ შემდეგი დდიდი იქნება.