-კარგი რა ნია როდემდე უნდა იყურო სარკეში მაგ კაბით ხელში გაემზადე სადაცაა მოვლენ
-ხოო ლიზიი ეხლაავე...უბრალოდ არ მჯერა რო დგეს ეს კაბა მე უნდა ჩავიცვააა 
-რო მოვლენ მერე ხო დაიჯერებ  მიდი, მიდი გაემზადეე მოვლენ სადაცააა.
ნიამ და ლუკამ ერთი წლის წინ გაიცნეს ერთმანეთი.დიდ ხანი უყვარდაათ ბოლოს კი როგორც ყველა
შეყვარებულმა წყვილმა მათაც დაქორინება და ერთად ყოფნა გადაწყვიტეს....სწორედ დღეს იყო მათი ქორწილის დღე და ნია ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდაა რომ შემდეგ სულ ერთად იქნებოდნენ....სახლი ხალხით იყო სავსე ყველა იზიარებდა მათ სიხარულს მაგრამ რაც ნიას გულში იყო იმას ნამდვილად ვერავინ განიცდიდაა.ამ უდიდესი სიხარულის პატრონი მხოლოდ ეს ორი წყვილი იყო.
დროო მიდიოდა კიარა მიქროდა უდიდესი სისწრაფით თითქოს სადმე ეჩქარეობაო.ნიამ როგორც
ყველა პატარძალი გამზადებას დიდ დრო მოანდომა.თვალები უდიდესი სიახარულით და სიყვარულით უბრწყინავდა.ყველამ იცოდა თუ რა ხდებოდა მის გულში....მშობლები და ნათესავები მისი შემხედვარე სიხარულს ვერ მალავდნენ.. ნიამ უკვე წამოიდგინა საქორწინო მოგაზაურობაში ლუკასთან ერთად ,რა ბედნიერი,რა მოსიყვარულო.... ერთი სული ქონდა მალე მოსულიყო ლუკა ჩაეკრა გულში და ეთქვა მისითვის საყვარელი პრაზა მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ....
მზადება და ფუსფუსი სახლში არ წყდებოდა.ნიას კარისკენ ეჩირა თვალი წუთი-წუთზე უნდა
მოსულიყვნენ,მაგრამ რატომღაც იგვიანებდნენ.ამ დროს ტელეზე გაისმა ზარი.უცხო ნომერი იყო.
-ლიზი უპასუხე რაა....
-გისმენთ-უპასუხა ლიზიმ
-ნია შენ ხარ?გეგა ვარ (ლუკას მეჯვარე)
-არა ნია არ ვარ....ეხლავე დავუძახებ
-ნია შენ გეძახიან გეგაა
-გისმენ გეგა სად ხართ ამდენ ხანს ლუკა სადაა რატო იგვიანებთ?
-ნაი რაღაც მოხდა.
-რა?ლუკა სადა?ამოიღე ხმაა....
-ნია ლუკა საავადმყოფოშია.
-საავადმყოფოში?მანდ რა უნდა?რა დაემართაა....ლუკააააააააააააააააა
-ნია დამშვიდდი...საშიში არაფერია....უბრალოოდ მცირე ავარია იყო....ეხლა ოპერაციას უკეთებენ
-სად ხარ მითხარი წამოვალ ეხლავე
____________________________________________________
ცოტახანიც არ იყო გასული რო ნია საავადმყოფოს კარში იდგა და არაფრის მთქმელი თვალებით იყურებოდა აქეთ-იქით..აი გეგაც გამოჩნდა
-როგორ არის..
_ არ ვიცი ექიმები ჯერ არ გამოსულან ყველანი ველოდებით
_მძიმეთ დაშავდა?
__________________________________________________
-გეგა გეკითხები......მიპასუხე
გეგამ უიმედო მზერა მიაპყროო ...მისი თვალები ყველაფერს ამბობდა....ნია მიხვდა რო ეს უბრალო
ავარია არ იყო და არც ლუკა იყო მსუბუქად დაშავებული.....თვალთ დაუბნელდა...გეგამ მოასწრო ხელში დაჭერაა.....სასწრაფოდ წყალი მოიტანეს და გონს მოიყანეეს......დრო რაღაც უაზროთ იწელებოდა,თითქოს საუკუნე გავიდაო....ექიმები არ ჩანდნენ.....ნია ამ ფაქტმა უფრო ააღელვა მაგრამ რატომღაც ჯეროდა რო საშიში არაფერი იყო,ჯეროდა რომ მათი სიყვარული ყველაფერს შეძლებდა და ლუკა იბრძოლებდა მისთვის.... მააგრამ ეს აზრი მაშინვე გაუქრა როდესაც გამოსული ექიმი და მისი უიმედო თვალები დაინახა....
-იცით, მე ყველაფერი გავაკეთე,მაგრამ მისი ორგანოები ძალიან იყო დაზიანებული და მე ვერაფერს გავხდი...
ექიმს სიტყვა არ ქონდა დამთავრებული რო ნიას უსულო სხეულო დაეცა ,არაფერი
ესმოდა,არაფერს გრძნობდა,მხოლოდ ლუკა ედგა თვალწინ ,ერთიანად ჩაუარა მასთან გატარებულმა წლებმა.....ყველაფერი უსულო და უსისცხლო გახა მისთვის......
გავიდა რამდნეიმე დღე......ლუკა დასაფლავეს.......ნიას თვალები არაფრისმთქმელი გახდა,
ყველანაირი სხივი ჩაქრა......ოთახში ჩაიკეტა არავის ელაპარაკებოდა....მხოლოდ ლუკა ახსოვდა...ჯერ
კიდევ ვე იჯერებდა რომ ეს ქარიშხალი მათ სიყვარულს დაატყდა თავს.....ბოლო პერიოდში თავის თავს ელაპარაკებოდა...ეგონა ლუკა მასთან იყო...მას ელაპარაკებოდა,იცინოდა....თავინთ ამბავს იხსენებდა...მშობლები ნერვიულობდნენ მისი ასეთი მდგომარეობის გამო.....ექიმმა ფსიქიკური შეშლილობა დაუსვა დიაგნოზად და მისი გამოჯამრთელობისათვის კარგ ვარინტად საგიჟეთში გადაყვანა და ექიმების მეთვალყურეობის ქვეშ ყოფნა ურჩია მის მშობლებს....თავიდან ყველა უარზე იყო ...ხსნაას უკეთეს ვარიანტში ეძებდნენ....მაგრამ დრო გადიოდა და ნიას ჯამრთელობა უარესდებოდა....ლუკას ურათი ეჭირა და ელაპარაკებოდა მის გარდა არავის და არაფერს აქცევდა ყურადღებას...მშობლები მიხვდნენ რომ მის მდგომარეობა უიმედო იყო და ექიმის რჩევა გაითვალისწინეს.....
თეთრ ხალათში ცაცმული ნია, სიყვარულისგან ტანჯული გოგო,მის გულის ტკივილს ვერავინ
ხვდებოდა,ვერავინ ხვდეობა თუ როგორ იტანჯებოდა ლუკასთან განშორებით......როგორ დასრულდა მისი სიცოცხლე......როგორ დაემსგავსა ცოცხალ მკვდარს......როგორ დაკარგა ცხოვრბამ მის თვალში ფასი....
გადიოდა წლები... ის ისევ ისეთი რჩებოდა....ელაპარაკბოდა ლუკას სურათს და ამით ცოტას მაინც იყუცებდა მისი სიკვდილით გამოწვეულ ტკივილს და ეს ვველაფერი გრძელდებოდა იქამდე სანამ ზეცაში ლუკას სულს არ შეუერთდა და არ დაიცალა მისი სხეული ტანჯვისგან....