Name: Sky of Love
Item: Sky of Love
Author: MaR_Selly

Sky of Love
2 X 4
ფიქრებში გართულმა,გავფრინდი სულ სხვა სამყაროში...ფიქრებმა ისე გამიტაცა,უცნაურია,რომ არ შემიმჩნევიია მზე როგორ ჩავიდა.ალბათ უკვე ძალიან გვიანი იყო.უკვე უნდა დავბრუნებულიყავით საავადმყოფოში.
-ეი ჩორდ არ ჯობს წავიდეთ? უკვე გვიანია..(მე)
-ხო ჯობს წავიდეთ..(დივანიდან ადგა და მანქანის გასაღები აიღო)
ეტლში ჩამსვა,ისეთი შეგრძნება დამეუფლა თითქოს..აი აუღწერელი გრძნობა იყო...სუნთქვა შემეკრა როცა შემეხო...
ეტლში ჩამსვა და გარეთ გამიყვანა...უცებ ქარმა დაუბერა და ბნელ ცაში ნარინჯისფერი ნაპერწკლები ავარდა.
მანქანაში ჩავჯექით,გზაში არცერთს ხმა არ ამოგვიღია...
შენობას რომ მივუახლოვდით,მანქანიდან გადმოვიდა და ჩამომსვა მეც..უკანა მხრიდან შევედით შენობაში..პალატაში დამაბრუნა...
-აბა ტკბილი ძილი (გამომემშვიდობა)
-მოიცადე..(შევაჩერე სანამ კარებს დაკეტავდა) -დიდი მადლობა ამ არაჩვეულებრივი დღისთვის!

-არაფრის...მართლა არ მეგონა რომ მოგეწონებოდა...ძილი ნებისა! (გამიღიმა და გავიდა)

.................
-რას ამბობ? -წამოვიძახე გაოგნებულმა-სულ დაკარგეთ ჭკუა?

ოთხშაბათი იყო,ნაშუადღევი.
-რაც გინდა ის თქვ,-მიპასუხა დედამ-წვეულება მაინც იქნება!
თვალებგადმოკარკლული მივაშტერდი.
-კარგი,რა,ქვინ დაწყნარდი! წვეულების ჩაშლის არანაირი მიზეზი არსებობს.თანაც მოსაწვევები უკვე გაგზავნილია.
-მაგრამ..შენ..მე...ეს სიგიჟეა! -ენა დამება

-უბრალოდ,წვეულებაზე მოდი,მეტი არაფერი მოგეთხოვება.
-ბოლო მოვლენების გათვალისწინებით,არა მგონია.ახლა წვეულების გამართვა მიზანშეწყობილი იყოს-ვცადე,მშვიდად შევკამათებოდი.
-წვეულების გამართვა მიზანშეწყობილი კი არა,აუცილებელია!-თავმომწონედ განმიცხადა დედაჩემმა.
-დედა!
დედამ ამოიოხრა.
-ჯერჯერობით რაღაც-რაღაცეებია მოსაწესრიგებელი და მოსაგვარებელი.ეს მცირე დროს წაიღებს.სანამ შენ გამოგწერენ და მკურნალობას,რომ მორჩები უკვე ყველაფერი მზად იქნება! (დედა)
-კი..მაგრამ..რისთვის ამზადებთ ამ წვეულებას?(მე)

-ძალიან კარაგადაც იცი რატომ...შენ დაბრუნებას ავღნიშნავთ..სკოლის დამთავრე მთავარი მოვლენაა.სკოლას ერთხელ ამთავრებ.ასეთი რამ ცხოვრებაში ერთხელ ხდება (დედა)
-კარგი ახლა წავედით შვილო..ცოტა ხანში კიდევ გამოგივლით..აბა ჭკვიანად...ექიმი ჩორდი ყველაფერს გაააკეთებს რომ თავი კარგად იგრძნო..და ამ ინვალიდის ეტლს მალე მოშორდები..უბრალოდ ასე ჯობს ახლა შენთვის...(ცრემლები წამოუვიდა დედას)
-კარგი,მადლობთ რომ მნახულობთ ხოლმე! (მივეხუტე დედას)
მშობლები პალატიდან გავიდნენ..მე კი მუდოსავით ერთ ადგილას მივყუჩდი...
მეორე წუთში,ჩორდი შემოვიდა:
-როგორ გრძნობ თავს?! (ჩორდი)
-არაჩვეულებრივად მადლობ!!! (რაც შეიძლება თავდაჯერებულად ვუთხარი)
-ძალიან კარგი,მაშინ განვაგრძოთ ინტერვიუ (გაეცინა)
-ინტერვიუ?! (მე)

-შენ ჩემი პაციენტი ხარ,ამიტომ შენზე ყველაფერი უნდა ვიცოდე...(ჩორდი)
-და კონკრეტულად რა?(ცალი წარბი ავწიე)

-ყველაფერი///(გაეღიმა)
-და ჯერ კიდევ არაფერი მახსოვს..ჩემს ცხოვრებაზე..ჩემს წარსულზე...რელობაში არ ვიცი რა ხდება..ვინ არიან ჩემი მეგობრები? ნათესავები? კლასელები? მე ხომ აფსოლიტურად არაფერი ვიცი.(ცრემლები წამომივიდა)
-არ იტირო გთხოვ..(თვალიდან ცრემლი მომწინდა)
-ამის გაკეთება სხვანაირად მქონდა დაგეგმილი..-მეორე წუთში დაიწყო...-უფრო მოხერხებულად და შეპარვით.ახლა კი ამის დრო აღარ მაქვს.
ნერვიულად ჩაეცინა ჩორდს.
-რას ამბობ,ვერ გავიგე! (მე)

ღრმად ჩაისუნთქა.
-რაღაც მინდა გითხრა.(ჩორდი)
გავჩერდი,ჩორდიც გაჩერდა.

ჩორდი ზღასავით ცისფერი თვალებით მიყურებდა.
-მე შენ მიყვარხარ,ქვინ!
დიდხანს მივშტერებოდი და არ ვიცოდი რა მეპასუხა.
როცა ჩემი გამომეტყველება დაინახა.,მის სახეზე აღბეჭდილი სერიოზულობა მყისვე წაიშალა.

-კარგი-სიცილით მიპასუხა...-სულ ეს იყო.
-ჩორდ...(ყელში თითქოს რაღაც გამეჩხირა,ჩავახველე)-მე...
_________________________________________________________
ვიცი,ვიცი საშინელი თავი გამომივიდა.
უსაშინლესი თავი გამომივიდა...აი არ ვიცი შეწყვეტა ძაან მინდა..
არ ვიცი თავგზა ამებნა...