Sky of Love
2 X 3
იმედია მოგეწონებათ.
____________________________________________________________
კარგი შეგრძნება არის როცა,შენი არსებობის შესახებ იცი ყველაფერი.არ ზიხარ ამ ინვალიდის ეტლში.ჩემი თავის მეშინია,არ ვიცი ვინ ვარ?საიდან ვარ?ვინები არიან ჩემი ოჯახის წევრები?აქ ვინ მომიყვანა?
ფიქრებში დავფრინავდი,რომ ჩორდმა მითხრა"
-ქვინ,ქვინ...ხომ არ გინდა დავბრუნდეთ უკან?(ჩორდი)
-არა რატომ მეკითხები?(მე)
-სახეზე ფერი არ გადევს..(ჩორდი) -ხომ კარგად ხარ?
-კი კი უბრალოდ..(ნერწყვი გადავყლაპე) -მშია...(მე)
-წამოდ კაფეტერიაში წაგიყვან..(ეტლი უკან მოატრიალა და ერთ დიდ ოთახში შემიყვანა)
-რას შეჭამ?(ჩორდი)
-კოკა-კოლას და ბურგერს..(მე)
-კარგი..(ჩორდი)
ცოტა ხნით ოთახს ვათვალირებედი..დიდ ფანჯრებს ჟალუზები ჰქონდა ჩასმული..მყუდრო,მაგრამ დიდი ოთახი იყო...მზის სხივები ოთახში აღწევდა...ამ დროს ჩორდიც მოვიდა:
-აი შენი კოკა-კოლა და ბუგერი..ეს კი ჩემი პიცა...(ჩორდი)
-მადლობა..(მე)
ბურგერის ჭამას შევუდექი და კოკა-კოლას ვსვამდი.
ჭამას ,რომ მოვრჩი ჩორდმა მითხრა:
-გინდა ერთ ადგილას წაგიყვანო..ოღონდ ამ შენობის გარეთ//(ჩორდი)
-კი..(დაუფიქრებლად წამოვთქვი)
-კარგი,მაშინ გამოიცვალე და წაგიყვან...(ჩორდი)
ოთახში ეტლით შევგორდი და ჩავიცვი:
როცა გამოვიცვალე ფეხზე დავდექი...ჯერ მიჭირდა სიარული რადგან ეტლს ვიყავი მიჯაჭვული..თუმცა ნაბიჯეი გადავგდი...გულში ვითვლიდი ნაბიჯებს:1,2,3,4, და უცბად ჩორდი შემოვიდა 5-ზე ძირს დავენარცხე...
-ბოდიში..(ჩემსკენ გამოექანა და ამაყენაა)
-მზად ვარ..(მტკიცედ ვუთხარი)
-მაშინ წავიდეთ..(ჩორდი)
ხელი მომკიდა და ისევ ეტლში ჩამსვა...
გარეთ გამიყვანა და შენობას მოვუარეთ..შემდეგ შეუმჩნეეველად ღობეს გავცდით და მანქანას მივუახლოვდით...ჩორდს კისერზე ხელეები ჩავჭიდე მან კი მანქანაში ჩამსვა...
როცა თვითონაც ჩაჯდა,დაქოქა..მანქანის ღმუილმა მთელი მიდამო ააწკრიალა...
გზაში ისევ ფიქრებმა გამიტაცა...
როცა მივედით იგივე პროცეი განმეორდა...
-ეს ვისი სახლია?(მე)
-ჩემი..ჩემი ბავშვობის სახლია..წამოდი..(ხელი ჩამჭიდა და კარებამდე მიმაცილა)
ჯიბიდან გასაღები ამოიღო და კარები გააღო...
შიგნით შევიდა და მეც უკან გავყევი...
-WOW -აღტაცებისგან კინაღამ დავეცი
-მოგწონს?(ჩორდი)
-კი..(მე) -ეს ვინ არის?(კედელთან მივედი და ფოტოზე ხელი მივუთითე)
-ეს...ეს მე ვარ...(ჩორდი)
-რა საყვარელი ხარ...(მე)
-ჰაჰ..(ჩორდი)
-და აქ რატომ მომიყვანე?(ჩორდი)
-ჩემი აზრით მოგეწონებოდა..ამ სახლის უკან დიდი პლიაჟი არის..შემდეგ განახებ და საღამოს გავიაროთ...(ჩორდი)
-და ამას ჩემს გამო აკეთებ?(მე)
-(ცოტა ხნით თვალი ამარიდა,პასუხის ასარიდებლად შემეკითხა:არ გშია?(ჩორდი)
-კი...(მე)
-მოდი..რას მიირთმევ?(ჩორდი)
-სენდვიჩს და კოლას...(სახლის თვალიერება დავიწყე)
-კარგი..(ჩორდი)
ფოტოებს ვათვალიერებდი და ერთი ფოტო მომხვდა თვალში,სადაც ერთ ქალთან ერთად იყო....ჩორდიც შემოვიდა მთავარ ჰოლში,ხელში სენდვიჩები და სასმელი ეკავა..
-აი აქ დავდებ და ვჭამოთ..(ჩორდი)
-ეს ქალი ვინ არის?(მე)
(ჩორდი მომიახლოვდა,თავი ჩაღუნა და ცოტა ხნის დუმილის შემდეგ თქვა-ეს დედაჩემია...ის 4 წლის ასაკში დავკარგე..ავტოკატასტროფით დაიღუპა...მაშინ ქალაქგარეთ მივდიოდით და მანქანას დავეჯახეთ...მხოლოდ მე და მამა გადავრჩით იმ ავარიიდან..17 წლის ასაკში კი მამა დავკარგე..(ჩორდი)
-ოო...ვწუხვარ..ბოდიში ჩორდ..(მივეხუტე)
-არაფერია..უბრალოდ საშინელი გრძნობაა როცა უახლოეს,შენთვის უსყავარლესს ადამიანს კარგავ და ის ადამიანი ამით გულს გტკენს...მის გარეშე ვეღარ ცოცხლობ და გინდა რომ მოკვდე..თუმცა შემდეგ ხვდები,რომ ცხოვრება წინაა...ბედისწერას ვერ გაექცევი,ვერც სიკვდილს და ვერც სიცოცხლეს...(ჩორდი)
ჩორდის სიტყვებმა დამაფიქრა და ისეთი შეგრძნება ვიუფლე,რომ ასეთი რამ მეც გადამხდა თავს..
__________________________________________________________
იმედია რაღაც კაი თავი გამომივიდა პატარა მაგრამ შემდეგში დიდს დავდებ.ეხლა სოფელში ვარ და ბიძაშვილები არ მაცდიან კომპზე წესიერრად დაჯდომას..ეხლა ძლივს დავდე რადგან ხვალ ვერ დავდებ...
მიყვარხართ! და გთხოვთ დააკომენტარეთ...
1666
1351
1000
