Sky of Love
სეზონი 2
თავი 1
იმედია მოგეწონებათ.
მოკლედ მთავარი გმირი (გოგონა შევცვალე) ნუცას მაგივრად იქნება ახალი გმირი სახელად ქვინი.ნუ მოკლედ ჩვეულებრივად ვაგრძელებ ოღონდ გმირი შევცვალე..მოკლედ...
_______________________________________________________
ჯასტინის გარეშე,ვეღარც ვცოცხლობდი....ძალიან მენატრებოდა...მეგობრებს აღარ ევხმიანებოდი...ჯესიკას ზარებს აღარ ვპასუხობდი..სახლში ვიჯექი,ოთახში გამოკეტილი და ვმეცადინეობდი...საშინლად ვგრძნობდი თავს...გაბრუებული ვიყავი...ცუდ გუნებაზე ვიდექი...ჩემი მშობლები ერთმანეთს დაშორდნენ,დედა ჰავაიზე წავიდა დასასვენებლად მე კი მამასთან დავრჩი...
ერთხელ მამა ოთახში შემოვიდა უკმატოფილო სახით,მხარი კედელს მიაყრდნო:
-ქვინ..(მამა)
-ხო მამა...(მე)
-ასე გაგრძელება აღარ შეიძლება...(მამა)
-რას გულისხმობ?(მე)
-სტრესი გაქვს..რაც ის ბიჭი წავიდა მის შემდეგ მეგობრებს არ ეხმიანები,არ ერთობი,სკოლის შემდეგ სულ სახლში ხარ,ნორმალურად აღარ იკვებები სულ ოთახში ხარ გამოკეტილი..(მამა)
-მამა რა გინდა?სკოლაში სწავლას არ მოვუკელი...ფიზიკაშიც კი მოვუმატე სწავლას..უმაღლესი ნიშნები მაქვს...(მე)
-ეგ ძალიან კარგია..სწავლას არ უნდდა მოუკლო თუმცა..ასე არ შეიძლება...ჩემი აზრით ჰავაიზე დედაშენთან უნდა გამეგზავრო..იქ უკეთ იგრძნობ თავს...(მამა)
-არა მამა..შეუძლებელია...(მე)
-მე უკვე მივიღე გადაწყვეტილება...ამიტომ ხვალლისთვის მოემზადე,ბილეთს დაგიჯავშნი, ხვალ შვეიცარი მოგაკითხავს და აეროპორტამდე მიგაცილებს..(მამა)
-კი მაგრამ..(მე)
-არავითარი მაგრამ...(მამა)
გულხეინად ამოვიოხრე...ესღა მაკლდა..აღარაფერი არ მინდოდა ამ ქვეყანაზე...ნივთების ჩალაგება დავიწყე...შხაპი მივიღე და დაძინება ვცადე...მაგრამ ვერ ვისვენებდი..კოშმრები მესიზმრებოდა...სულ ვკიოდი,ვკიოდი...
დილით,ფანჯარაში შემოჭრილმა მზის სხივებმა გაამაღვიძა...
ბუძილნიკს დავხედე,ჩამძინებია...სასწრაფოდ ავდექი და სააბაზანოში შევვარდი...თავი მოვიწესრიგე და ჩავიცვი:


შვეიცარი უკვე ეზოში მელოდებოდა..მამა სამსახურში წასულიყო...ბილეთისამზარეულოს მაგიდასთან დაეტოვებინა...ხელში ავიღე და კარები გასაღებით ჩავკეტე...ჩემი ნივთები შვეიცარმა ბაგაჟში ჩადო..მანქანაში ჩავჯექი და ფანჯრები ჩამოვწიე...
ნაცნობი ქუჩები...სიეტლს დავემშვიდობე სამუდამოდ...
აეროპორტში მივაღწიე...ცენტრში შევედი და რიგში ჩავდექი..
მალე მოვიდა ჩემი რიგიც,რეგისტრაცია გავიარე და მანქანაში ჩავჯექი...მანქანაში თავი სავარძელს მივადე და ფიქრებში დავეშვი...
-რომელ სასტუმროში მიგიყვანოთ მისს?(მძღოლი)
-ჰავაის ყველა ძვირადღირებულ სასტუმროში თუ შეიძლება...(მე)
-როგორც გნებავთ...(მძღოლი)
სასტუმროს შენობას მივუახლოვდით...მძღოლს ფული გადავუხადე და სასტუმროში შევედი...მდივანთან მივედი..
-უკაცრავად შეგიძლიათ მითხრათ რომელ ნომერში ცხოვრობს ლეიტონ ლოვატო...(მე)
-159-ნომერში..(ნაზად გამიღიმა მდივანმა)
(მადლობის ნიშნად მეც გავუღიმე და ლიფტით ავედი მეოთხე სართულზე)
დერეფანში დავდიოდი,და ოთახების კარებებს ვაკვირდებოდი..
-159,159...(გულში ვიმეორებდი,როცა ვიპოვე ნომერი დავაკაკუნე)
კარები დედამ გამიღო..
-როგორ ხარ საყვარელო?(გულში ჩამიკრა)
-კარგად..გმადლობ..(ყალბი ღიმილი დავანახე)
ნომერში მოვეწყვე,,,უხასიათოდ ვიყავი..გული ცუდს მიგრძნობდა,,ჯასტინის ზარს ველოდებოდი,,,
ოთახში ვიყავი გამოკეტილი რომ დედა შემოვიდა:
-შვილო მე და ჯეიმსი ვუყურებთ კინოს არ გინდა შემოგვიერთდე..(დედა)
ჯეიმსი დედაჩემის მეორე ქმარია..როგორც იცით მშობლები დაშორდნენ ერთმანეთს და გადაწყვიტეს ცალკე ცხოვრება თუმცა არ მიშლიან ერთმანეთის მონახულებას...
-კი..როგორ არა..(დავთანხმდი რადგან გულს მაინც გადავაყოლებდი)
სანამ ფილმზე ციტატები ეწერებოდა,ამ მომენტით ვისარგებლე და ჯასტინს დავურეკე თუმცა ითიშებოდა...კიდევ ამოვიოხრე და ტელევიზორს დავუწყე ყურება..
"Dear John" ამ ფილმის ყურება დავიწყეთ...
მე ჯონს ვლანძღავდი ჯეიმსი კი მას იცავდა....აბა კაცი რომ გოგოს დაიცავს?! :დდ
-ქვინ,ჩემო კარგო..გოგო არ უნდა ეტენებოდეს ბიჭს..(ჯეიმსი)
-ოჰო?! ნუთუ ჯონის გამართლება შეიძლება? გოგო მიატოვა და თვითონ სად წავიდა?(მე)
-იმას დაივიწყა და  სხვაზე გათხოვდა..(დედა ჩაერია ჩვენს ჩხუბში)
-იძულებული იყო..(თავმომწონედ განვაცხადე)
ფილმს განვიხილავდით და გავმხიარულდი კიდეც..ასეთი მხიარული არასდროს ვყოფილვარ..თუმცა ეს მხიარულება მწუხარებაში გადაიზარდა...ოთახში ჩავიკეტე და ჯასტინს დავუწყე რეკვები...

უცბად დედაჩემი შემოვიდა ოთახში...

-ქვინ...(დედა)

-ხო რა იყო?(მე)

-ვწუხვარ შვილო..(სახეზე ფერი არ ედო)

-რას წუხარ?(გაკვირვებით ვკითხე)

-ჯასტინი...(ძლივს წარმოთქვა მისი სახელი)

-ჯასტინი?(მე)

-ის მოკვდა....(დედა)

თვალებში დამიბნელდა...მუხლებზე ჩავიკეცე...მხოლოდ ის მახსოვს საავდმყოფოში როგორ ავღმოჩნდი...

-დედა,საშინელი კოშმარი ვნახე..ვითომ...(მე)

-შვილო..ეს კოშმარი არ იყო..ეს რეალობაში მოხდა...(ჯეიმსი)

-ააააა...(ხმა ჩამიწყდა,ცრემლები წამსკდა)

ლაპარაკის უნარი დავკარგე...ენა დამება,,,მშობლებმა სახლში წამიუვანეს..იმწამსვე ოთახში შევვარდი და ტირილი დავიწყე,...

-არაააააა...ეს არ უნდა მომხდარიყო..არა რატომ?რისთვის?რა დავაშავე?ღმერთო ასე რატომ მომექეცი..(მუხლებზე ჩავიკეცე და ტირილი დავიწყე)

1 დღის შემდეგ...

ჯასტინის დარკძალვა იყო..დედამისი შოკში იყო..ჩემსავით განადგურებული და გაფითრებული..ყველამ გამოსამშვიდებელი სიტყვა თქვა...კუბოში ჩამწვარ ჯასტინს შევხედე და ცრემლები წამსკდა...ამის დანახვა არ შემეძლო....

საშინლად ვგრძნობდი თავს..ის ხომ ავტოკატასტროფით დაიღუპა რომ მე მოვენახულებინე...თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი...სიცოცხლე აღარ მინდოდა...მას ვუყურებდი და ვტიროდი...

-მე შენ მიყვარხარ...(ეს ვუთხარი და ბღავილი მოვრთე)

ყველა მე მამშვიდებდა,და მიზიარებდნენ...

სახლში დაბრუნებისას,ხმა არ ამომიღია..დედაჩემი ჩემზე ღელავდა...ოთახში შევვარდი და დანა ხელში ავიღე...

_______________________________________________________

როგორც თქვენ გინდოდათ ჯასტინი მოვკალი ნუ მალე გამოჩნდება ჩორდი და...

იმედია მოგეწონათ ეს თავი.