Sky of Love იმედია მოგეწონებათ. თავი 3
შევეცადე საინტერესო გამოსულიყო. - --- --- - - - - - -- - - -- - - - -- ---- --- --- - - - - - - ამ დროს გზას შევხედე და დავინახე ფარები რომელიც ანათებდა,გული გამისკდა...პირდაპირ მანქანას წინ შევასკდი...თავი მივარტყი რულს და მხოლოდ ის მახსოვდა საკაცეთი ექიმებს როგორ მივყავდი პალატისკენ... თვალები რომ გავახილე,გვერდით მომღიმარი დედა დავინახე..დივანზე კი ერთი ბიჭი იჯდა და ჩასძინებოდა... -დ..ე..და..(თვალები გავახილე) -ვაიმე შვილო..როგორ ხარ ნუცა?ჩემო კარგო..(დედა) -კარგად ვარ..(მე) -თავს როგორ გრძნობ?(დედა) -მშვენივრად(მოვატყუე არადა ყველაფერი მტკიოდა ვერაფერს ვგრძნობდი) -მიხარია...მალე გამოჯამრთელდები...(დედა) -ეს ვინ არის?!(იმ ბიჭს მივუთითე) -აა..ეს ის ბიჭია ვინც დაგეჯახა..მოიცა რა ჰქვია?! დამავიწყდა სახელი...მოკლედ მას ჰგონია თავისი ბრალია და მთელი ღამე შენს პალატაში გაატარა..რა ყურადღებიანი ბიჭი არის არა?!(დედა) -მისი ბრალი არ იყო...მე დავეტაკე მას..(მე) -ხო კაი კაი..(დედა) -დე..დასვენეა მჭირდება..გადაღლილი ვარ..(ისევ ტყუილები დაიწყო არადა იმ ბიჭის სახე მაინტერესებდა) -კარგი შვილო დაისვენე...(შუბლზე მაკოცა და გავიდა) კარები როცა მოხურა დავიძახე: -შეგიძლია თვალები გაახილო..გავიდა..(მე) თავი აწია..ერთ ადგილას გავშეშდი..ეს ხომ ეს ხომ ის ბიჭი იყო.. -შენ..შენ..(მე) --ხო მე ვარ..არ მოელოდი არა?(ჯასტინი) -არა..(მე) ისე საყვარლად გაიცინა რომ სუნთქვა შემეკრა და ყურებამდე გავწითლდი..თვალი შევავლე,მის გარეგნობას:ნაზ,ღიმილგადაფენილ სქელი ტუჩები,სწორი ცხვირი,გრძელი ღავწვები,მარმარილოსავით გლუვი შუბლი..მისი თვალები ბოლოსთვის შემოვინახე,რადგან ვიცოდი ,რომ მათში ჩახედვისას აზროვნების უნარი წამერთმეოდა.როგორც ყოველთვის ახლაც სუნთქვა შემეკრა..რადგან ორივე ჩუმად ვიყავით და თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს...ჩვენი თვალები მართლაც რომ ერთმანეთს შეხვდა..ფართოდ ჰქონდა გახელილი,სქელი წამწამების ქვეშ ოქროსფრად უციმციმებდა თვალები. -როგორ ხარ?(დიდი პაუზის შემდეგ სიჩუმე მან დაარღვია) -უკეთ..გმადლობ..(მე) -ბოდიში რომ დაგეტაკე..ეს ჩემი ბრალია..გზას არ ვუყურებდი...თან იმ ამინდში გზის გაკვლევა ძნელი იყო..(ჯასტინი) -არა თავს ნუ იდანაშაულებ რადგან ეს ჩემი ბრალი იყო...ერთ წუთით ყურადღება სხვა რამეზე გაადავიტანე და მეორე წუთს შენ დაგეტაკე..(მე) -(გაეცინა) მის ღიმილზე დავდნი და შევრცხვი.. -რა ლამაზი ხარ როცა იცინიხარ..(კომპლიმენტი მითხრა) ისე შევრცხვი ყურებამდე ავწითლდი...გავაფრინე... -ნებას დამრთავ რომ ყოველ დილას მოგინახულო ხოლმე?(ჯასტინი) -რატომ?(მე) -შენთან დაახლოებას ვცდილობ..(გამოტყდა) -მიხარია..რომ ჩემთან დაახლოებას და ურთიერთობის აწყობას ცდილობ მაგრამ არ გამოგივა..(მე) -რატომ?!(სახე შეეცვალა) -იმიტომ რომ ბოთე ვარ...მოუქნელი,შტერი დებილი...ჩემთან სიახლოვესაც არ გირჩევ რადგან მეორე დღეს ჩემს ადგილას მოხვდები და პალატაში იწვები..(გამეცინა) -(მასაც გაეცინა) -შევეცდები ფრთხილად ვიყო..(ჯასტინი) ერთმანეთი უკეთ გავიცანით ძალიან მხიარული ადამიანი აღმოჩნდა..როცა მიდიოდა მოწყენილობისგან აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა.. გადიოდა დღეები,წუთები,წამები,საათები... კლინიკიდან მალე გამომწერეს..სახლი მონატრებული მყავდა... დაჟე სკოლაც...მასალას ჩამორჩენილი ვიყავი...ამიტომ ტეისგან და ანჯელასგან ვიგებდი დავალებებს...ზამთარიც დაგვიდგა,,ცივი,სუსხიანი,ლამაზი,თეთრი ზამთარი... ერთ დილას სკოლაში მისულმა წინ მაიკი,ანჯელა,ტეი,ბენი და ჯესიკა შეემეგებნენ მოკლედ რომ ვთქვათ ჩემი კლასელები... -აააააააააა...ჩვენი მეჯლისის დედოფალი დაბრუნდა..(ტეი) -ეგ აღარ თქვა რა..(დავიბღვირე) -როგორც იქნა დაბრუნდა...ჩვენი თოვლის დედოფალი..დღეს გუნდებით უნდა აგავსოთ თოვლის კაცუნას დაგამსგავსებთ..(მაიკი) -არც გაბედოთ..საავადმყოფოდან ახლახანს არის გამოწერილი..და თქვენს ხელში კიდევ ტვინის შერყევას მიიღებს ან ფეხს მოიტეხს..(ანჯელა) -მადლობა ანჯ..(გავუღიმე) 2 გაკვეთილის შემდეგ ყველა კაფეტერიაში შევიკრიბეთ..მეჯლისისთვის ემზადებოდნენ..მე კი ჯასტინზე ვფიქრობდი და ერთი სული მქონდა გაკვეთილების შემდეგ როდის ვნახავდი..ანჯელამ,ჯესიკამ და ტეიმ მეჯლისისთვის ვარიანტების განხილვა დაიწყეს,ბენმა კომიქსების ჟურნალი განზე გადადო და საუბარში ჩაერთო..მაგრამ კომიქსის კითხვას მაინც არ წყვეტდა..ეგ ხომ კოსმოსანი გვყავს.. გაკვეთილების შემდეგ გოგოებმა სეირნობა გადაწყვიტეს..წასვლა არ მინდოდა მაგრამ ტეიმ დამიყოლია..ჯერ შოპინგზე წასვლა გაადწყვიტეს,მერე კაფეში შემდეგ კი სახლებში :დდ ბევრი ვიბოდიალეთ..ყოველ წუთს ესემესებს ჯასტინი მიმგზავნიდა...ყველას აინტერესებდა ასეთი გამწარებული ვის ვწერდი..ტეიმ რამოდენიმეჯერ მკითხა მაგრამ როგორც ყოველთვის მოვიტყუე და ვთქვი:ბიძაშვილს ვწერ თქო! აბა ესენი თუ დაიჯერებენ რომ ჯასტინ ბიბერს ვწერ..კარგად ყოფილა მაგათი საქმე... .......................... როგორც კი დავიშალეთ იმწამსვე სახლისკენ გავექანე...ჯასტინი უკვე საათია მელოდებოდა..სახლის კარები შევაღე გიჟივით შევვარდი და დავინახე მომღიმარი ჯასტინი როგორც იჯდა დივანზე და მის გვერრდით მამა როგორ ადევდნებდა თვალს.. -ვაიმე ჯას..ბოდიში..ამ გოგოებმა ძალიან გამართეს..ახლავე გამოვიცვლი და გავისეირნოთ..არ წახვიდე..არა არ წახვიდე..(100-ჯერ მაინც შევახსენე ბოლო წინადადება) ოთახში კისრისტეხით ავვარდი და გამოვიცვალე: ქვემოთაც იგივე გავიმეორე სამ კიბეს გადავახტი და 2 წუთში ჯასტინთან გავჩნდი... -წავედით?(ჯასტინი) -კი..(მე) -ჭკვიანად..(დაგვარიგა მამამ) -ნუ ნერვიულობ მისტერ ჯონ მალე მოვიყვან სახლში..(გაეცინა ჯასტინს) ჯასტინმა მანქანა პულტიტ გააღო და კარები გამიღო.. -მადლობთ..(თავი დავუქნიე და ჩავჯექი..მანქანას ვათვალიერებდი ძალიან ძვირფასი სალონი ჰქონდა მანქანას..) -ვაუ...რა მაგარი მანქანა არის?რა მოდელია?(მე) -BMW(ჯასტინი) -მაგარია..(გავუღიმე) -აუ..(ჯასტინმა მანქანა დაქოქა) -რაა?(მე) -ნუ იცინი ეგრე...შენს ღიმილზე თვალები ლოყებამდე ჩამომდის..(ჯასტინი) -ეხლა შენ მაწითლებ..(ხელი ვუჯიკავე) ბევრი სიარულის შემდეგ როცა ქალაქს გავცდით...ჯასტინს ვკითხე: -სად მივდივართ?(მე) -ლა-პუშაშში..(ჯასტინი) .................................................................................. იმედია საინტერესო თავი მაინც იყო.. კომენტარები თუ იქნება დიდი მადლობელი ვიქნები!
1666
1351
1000
