ახალი მოთხრობა. Sky of Love იმედია მოგეწონებათ. თავი 1 მოკლედ მთავარ როლებში გადავწყვიტე სელენა და ჯასტინი ჩამესვა.უფროსწორად ტეილორ სვიფტი მინდოდა მაგრამ პარა ვერ შევურჩიე.ამიტომ სელეზე და ჯასტინზე იქნება ეს მოთხრობა. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - ალბათ ყველა ოცნებობს თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცზე რომელიც ცხენზე შემოგსვავს და წაგიყვანს თავის სასახლეში..არც მე ვარ გამონაკლისი...მინდა ცხოვრებაში ისეთ ადამიანს შევხდე რომელსაც ვეყვარები ისე როგორც არავის...ჩემი პირველი სიყვარული ჯასტინი იყო...რომელიც უცბად შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში და მალევე დაიპყრო ჩემი გული... ყველაფერი ასე დაიწყო... -ნუცა ადექი..სკოლაში გაგვიანდება.. ნუცა:ვდგები დედი..ხო კაი კაი.. -ადექი სწრაფად..უქმების დაგროვება გინდა? საბაზანოში შევედი და თავი მოვიწესრიგე... აღარ ვისაუზმე ერთი სული მქონდა,სახლიდან გავსულიყავი...თუმცა,მამაჩემის დაკითხვით გული რომ არ გაეწყალებინა რამდენიმე წუთით შევჩერდი და უდარდელად გამოველაპარაკე...მოსახდენი მოხდა კიდეც..მამაჩემმა საჩუქრებით ამავსო ამ დღეს... სკოლისკენ მიმავალი,ნახევრად მეძინა...მანქანა საშუალო სკოლის ავტოსადგომზე დავაყენე... მხიარულად მოღიმარ თვაკევგაბრწყინებულ ტეის ვერცხლისფერ ქაღალდში შეფუთული პატარა კოლოფი ეკავა ხელში...მოვიღუშე...ტეიც წინასწარ მყავდა გაფრთხილებული რომ არათუ საჩუქრები არ მინდოდა..როგორც ჩანდა,ჩემი სურვილებიი არავინ არაფრად ჩააგდო.... ჩემი მანქანის კარი მივაჯახუნე,ნელა გავემართე ტეისკენ... ტეი:გილოცავ დაბადების დღეს,ნუცა ! მე:ჩშშ! -ჩურჩულით შევაჩერე,არ მინდოდა სხვა მოსწავლეებსაც გაეგოთ...სულაც არ მეხალისებოდა ამ ავი თარიღის ხმაურიანად აღნიშვნა... -საჩუქარს არ გხსნი?-მაინც არ გაჩუმდა ტეი -არავითარი საჩუქრები-გავაპროტესტე -კარგი მაშინ მოგვიანებით გადმოგცემ..მშობლებმა რა გაჩუქეს? -მამამ ფოტოაპარატი მიყიდა..დედამ ალბომი... -მოგეწონა???? -კი ძალიან.. -ჩემი აზრით მშვენიერი საჩუქრები მიგიღია..სკოლას მხოლოდ ერთხელ ამთავრებს ადამიანი,ყველაფერი ფირზე უნდა აღბეჭდო რომ სამახსოვროდ შეინახო..ტეი პირს არ ხურავდა გამუდმებით ლაქლაქებდა...კლასალმდე ძლივს შევაღწიე.. -ხომ არავისთვის გითქვამს ამ დღის შესახებ?-წარბი ავუწიე -რამოდენიმესთან წამომცდა..-ცინიკურად ჩაეცინა ტეის გაფართოებული თვალებით შევხედე და პირი დავაღე...ჩემკენ მთელი კლასი მოდიოდა მეხვეოდა,მეხუტებოდა დაბადების დღეს მილოცავდნენ,.. -დიდი მადლობა ტეი..-უხასიათოდ შევხედე.. =რისი მადლობა..-გაეცინა საკლასო ოთახის ბოლო რიგში დავჯექი...მთელი გაკვეთილები იმაზე ვფიქრობდი ტეისგან თავი როგორ დამეღწია..ვიცი მაგის საქმე ფართის უეჭველი მოაწყობს...დაბადების დღის მხიარულად აღნიშვნს კი არა,გლოვის გუნებაზე ვიყავი..ისიც მაწუხებდა რომ ალბათ უამრავ საჩუქარს მაჩუქებდნენ და ყურადღების ცენტრში მოვექცეოდი...ზედმეტი ყურადღება ძალიან მოსაბეზრებელია,მით უმეტეს ჩემნაირი მოუქნელისთვის..აბა ვის,გაუხარდება უამრავი ადამიანის თვალწინ წაიბორძიკოს და იატაკზე დაეცეს? 2 გაკვეთილი ისე გავიდა არც შემიმჩნევია..ლანჩზე ჩვეულებისამებრ ერთად წავედით...მაგიდაზე უჩვეულო სიმშვიდე სუფევდა..ტეი გამუდმებით ლაპარაკობდა..ყურადღებას არ ვაქცევდი რადგან თავი მტკიოდა..მესამე გაკვეთილზე ქიმია გვქონდა და ჩვენი სისხლის ანალიზები უნდა გაგკვეკეთებინა...სისხლის დანახვაზე ცუდად გავხდი...მასწავლებელს ვთხოვე ექიმთან გავსულიყავი..მაგრამ ფეხზე ძლივს ვდგებოდი...კარებში წაბორძიკებით გავედი და შუა დერეფანში წავიქეცი...თავი საშინლად მისკდებოდა...ძალა მოვიკრიბე და სამედიცინო ფუნქტამდე მივაღწიე..ექთანმა გამაყუჩებელი დამალევინა და ცოტა ხანი დამაწვინა...ჭერს ვუყურებდი და ვფიქრობდი...როცა თავი უკეთ ვიგრძენი ოთახიდან გამოვედი და კლასში შევედი...ზარიც 5 წუთში დაირეკა...ტეის მოველაპაარაკე და სახლისკენ დავიძერი...მანქანა სახლის წინ გავაჩერე..კიბეებისკენ გავემართე...სიბნელე იყო შუქი ავანთე....და რა დავინახე...ყველა სასტუმრო ოთახში იცდიდნენ..შიგნით რომ შევაბიჯე მომილოცეს ერთად ყველამ: -დაბადების დღეს გილოცავთ ნუცა! გაწითლებულმა თავი დავხარე.. ყველაფერზე,რასაც მყარი ზედაპირი ჰქონდა,ვარდისფერი სანთლები და ვარდებით სავსე ბროლის ლარნაკები ელაგა...ჩვენს როიალის გვერდით,მაგიდაზე,თეთრი სუფრა გაეშალათ და ზედ ვარდისფერი ტორტი იდო..იქვე ეწყო ბროლის ჭურჭელი,ვარდებით სავსე ლარნაკები და ვერცხლისფერ ქაღალდებში შეფუთული საჩუქრები..ალბათ ყველაფერი დედას და ტეის ნახელავი იყო.. ასჯერ უფრო სშინელ ვითარებაში აღმოვჩნდი,ვიდრე წარმომედგინა.. -აა...დიდი მადლობა...-შევეცადე არ მესაყვედურა მშობლებისთვის ამდენ სტუმართან თანხლებით...მამამ დედას ხელი გაუშვა და სახეგაბრწყინებულმა ჩემსკენ გამოიქცა.. -გილოცავ პრინცესა დააბადების დღეს ! (მამა) -საჩუქრების გახსნის დროა..-გამოცხადა ტეიმ.ხელკავი გამომდო და მაგიდისკენ წამიყვანა. წამებულის სახე მივიღე. -ტეი..ხომ გითხარი,საჩუქრებზე ნუ შეწუხდებით-მეთქი..ან ამ ფართისთვის.. -მითხარი,მაგრამ არ დაგიჯერე..-თვამომწონედ განმიცხადა.ფოტოაპარატი გამომართვა და ხელში მოზრდილი ვერცხლისფერი ყუთი შემომაჩეჩა-გახსენი..მოგეწონება.. ყუთი მსუბუქი მომეჩვენა...დაუფიქრებლად შემოვაცალე ბრჭყვიალა ქაღალდი და ყუთს დავაშტერდი... -აიპადი..-აღტაცებით შევხედე ტეის. -მოგწონს?-ტეი -რას ჰქვია მომწონს? უმაგრესი საჩუქარია..მადლობა ტეი...(ჩავეხუტე ისე მაგრად რომ გავგუდე) უცბად სამზარეულოდან მომავალი დედა ტორტით ხელში დავინახე.. სიმღერა დაიწყეს და აამაზე უფრო შემრცხვა...წვეულება დიდხანს გაგრძელდა...ხალხიც მოგროვილიყო...თავი შეუძლოდ ვიგრძენი და ოთახში ავედი...დაძინება ვცადე მაგრამ ამ ხმაურში ძილი არ გამოვიდოდა...ტეიც მალე შემოვიდა.. -ეი წვეულება არ მოგწონს?-ტეი =როგორ არა..უბრალოდ ძაან ბევრი ხალხი არის.. -წამო რა გეხვეწები ვიცეკვოთ...-ტეი -ხო კაი კაი...-დავეჭყანე ქვემოთ ჩავედი და ცეკვა დავიწყე... უცებ უკნიდან ვიღაც მომიახლოვდა და ხელი დამადო ..უკან ნელნელა მოვიხედე..ჩემს წინ ჯასტინ ბიბერი თავად ის აღმოჩნდა... -გამარჯობა ნუცა...გილოცავ დაბადების დღეს! -უკაცრავად და მე თქვენ გიცნობთ?-ცინიკურად ვუთხარი -მასაც გაეცინა... -არა მაგრამ მამაჩენი ჩემი მენეჯერი არის და მეც დამპატიჟა დაბადების დღეზე... -მე რომ არ დამიპატიჟებიხარ?(მე) -ბოდიში მაგრამ აქ გართობისთვის მოვედი..გინდა ვიცეკვოთ?(ჯასტინი) -არა..(მე) მისგან თავის დაძვრენას ვცდილობდი და პირველი რაც ხელში მომხვდა შევასხი სახეში.. -ამას ინანებ..(ჯასტინი) -ოჰო...მართლა?(მე) -მადლობა(ჯასტინი) -არაფრის...(გამეღიმა) - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - თუ მოგეწონათ იცით რაც უნდა გაააკეთოთ... დაახლოებით 7 კომენტარზე ვაგრძელებ....
1666
1351
1000
