თითქოს გულში სიცივე მეპარება,
ანთებულს თვალებს ვხედავ სიბნელეში,
უცებ გაქრება და უცებ ისევ ჩდება,
თითქოს მე გამირბის, თითქოს მემალება!
ეს ხომ მარტოობის თვალებია,
ჩუმად მიყურებს და ჩუმად მეპარება,
ეს იმ მარტოობის წამებია,
როცა ჩემი თავი თითონ მებრალება. . .
ოთახში მარტოობის სუნუ აფრქვევია,
ყველგან სუჩუმე და მისი თვალებია,
ნუთუ სიმარტოვეს ფიქრი არ სჩვევია?
ნუთუ არასოდეს არვინ ჰყვარებია?
|
1666
1351
1000
