"P.S I love You" თავი 13/14/15 ______________________________________________________________ ექიმიც გამოვიდა.. -ექიმო როგორ არის სემი?(მე) ექიმმა ქუდი მოიხადა და.... ცა თავზე ჩამომენგრა... -ის ის...(ცრემლები წამომივიდა) -არა ჯერ კიდევ ცოცხალია მაგრამ კომაშია...სასწაული თუ გადაარჩენს..ფუჭ იმედებს ვერ მოგცემთ...მისი ორგანოები ძალიან დაზიანებულია...რენდგენიც გადავუღეთ...კარდიოლოგსაც ვაჩვენეთ რა აღარ გავაკეთეთ მაგრამ ვერაფერმა გააწყო?ისევ ისეთ მდგომარეობაშია(ექიმი) -შეიძლება ვნახო?(მე) -რათქმაუნდა..(ექიმი) პალატაში შევედი მასთან.... სახეზე ფერი არ ედო..სასუნთქ აპარატთან იყო შეერთებული..ძალიან ცუდად გავხდი მის დანახვაზე...ცრემლები წამომივიდა...სემს მივუახლოვდი...ხელი გაანძრია.. -სემ სემ...სემ..(მე) სადაცაა გავაფრენდი... -ექიმო ექიმო..(იმწამსვე დავუძახე) -რამე ხდება?(განერვიულებული შემოვიდა) -მან ხელი გაანძრია ხელი გაანძრია..(მე) -ეს შეუძლებელია...იცით დასვენება გჭირდებათ გადაღლილი იქნებით..(ექიმი) -გეუბნებით გააანძრია..(მე) უკმაყოფილოდ გააქნია თავი და პალატიდან გავიდა.. არავის ჯერა ჩემი? მის პალატაში ვიყავი დივანთან ვიჯექი და ღამეებს ვათენდი... ერთხელაც სახლში წავედი დასვეენება გადავწყვიტე... შხაპი მივიღე გამოვიცვალე და ისევ დაბრუნება ვცადე მაგრამ დედამ შემაჩერა..როდის ჩამოვიდა ნეტა?პარიზშიც არ დამასვენეს რააა? -დიანნა სად მიდიხარ?(დედა) -დედა?(მე) -ხო ჩამოვედი გაგიხარდა?სად მიდიხარ ისე?(დედა) -სავადმყოფოში სემთან..(მე) -არსად არ წახვალ..(დედა) -ვითომ რატომ?(მე) -ახლა მე და მაამაშენი მეზობელ სახლში მივდივართ სავახმშმოდ დაგვპატიჟეს...(დედა) -მერე ჩემს გარეშე წადით..დიდი ამბავი მე რო იქ არ ვიყო..(მე) -ეს შეუძლებელია მთავარიი სტუმაერი შენ ხარ..თან გულს გადაააყოლებ სულ იმ სემზე ხო არ იქნები გადაყოლებული..(დედა) -მე ის მიყვარს დედა..არ შემიძლია მივატოვო...მას დაკარგვას ვერ გავუძლებბ..(წინ წავედი) -არსად არ წახვალ ქალბატონო..მაგ სემს უნდა ჩამოშორდე გაიგე..უფრო შეძლებულ ადამიანს უნდა გაყვე ცოლად?ახლა გამოიცვალე სწრაფად..(დედა) -არა..(მე) -არა?(დედა) -დიახაც არა..შენ მხოლოდ ჩემო გათხოვება განაღვლებს ერთი სული გაქვს აქედან როდის წავალ და როდის მომიშორებ თავიდან..თუ ასე გინდა ჩემი წასვლა ახლავე წავალ აქედან...(მე) -რა ტონით მელაპარაკები თავხედო?(სახეში გამარტყა) -თავხედი ვარ?კარგი....კარგი....შენ თავხედი შვილები არ გაწყობს არა მაშინ აქედან გავორთქლდები..თვალითაც ვეაღარ დამინახავ..მე მინდა ჩემი ცხოვრება დავიბრუნო მინდა ჩემი წესებით ვიცხოვრო და არა ვიღაცის ჭკაუზე ვიარო..არავის მონა მე არ ვარ მითუმეტეს შენი..(ჩანთას ხელი დავავლე და წავედი) მიყვიროდა მაგრამ დიდი ყურადღება არ მიმიქცევია..საავადმყოფოში დავბრუნდი...ექიმი იმედებს არ მაძლევს რომ სემი გადარჩება... სემის პალაატაში შევედი და მას ლაპარაკი დავუწყე.. -მე მჯერა რომ შენ ამას შეძლებ..მე მჯერა რომ ჩვენი სიყავრული ყველაფერს გადალახავს..მე მჯერა რომ შენ გადარჩები..(ტირილი დავიწყე) პალატიან გამოვედი და კაფეტერიაში შევედი... იქიდან ამოსვლისას ექიმმა მითხრა... -მისს აგრონ..(დამიძახა) -დიახ..(მე) -იცით პაციენტზე უნდა დაგელაპარაკოთ..(ექიმი) -დიახ..(მე) -ეს შეუძლებელი იყო მაგრამ ცოტა ხნის წინ ხელიც გაანძრია და თქვენი სახელიც წარმოთქვა გაჭირვებით მაგრამ წარმოთქვა..ეს შეუძლებელიაა...ჩემს ყურებს და თვალებს ვერ დავუჯერე...ახლა მკურნალობას ვუტარებთ კიდევ რამოდენიმე რენდგენს გადავუღებთ..(ექიმი) -ღმერთო ჩემო ექიმო როგორ გამახარეთ თქვენ არ იცით?(ჩავეხუტე)რამდენი ხანი გაგრძელდება ეს მკურნალობა და როდის იქნება სრულიად გამოჯამრთელებული?(მე) -2-3 თვე მკურნალობას მოუნდება ხოლო 3 თვე კი გამოჯამრთელებას ანუ 6თვე...(ექიმი) -აუ ბევრია მაგრამ მაინც დიდი მადლობა...ძალიან დიდი მადლობა..(მე) ეს ღამეც სემთან გავატარე... დილით ადრე გამეღვიძა... გადავწყვიტე კოლეჯში წასვულიყავი... სახლში ჩუმად შევიპარე და ბარგი ჩავალაგე შემდეგ კი ბინა ერთ სასტუმროში ვიიქირავე... გამოვიცვალე და კისტრისტეხით გავვარდი კოლეჯში: საბედნიეროდ არ დავაგვიანე... ნია მერხთან იჯდა და იცინოდა.. -ვა კარგ ხასიათზე ხარ?(მე) -კი ძაან..ნუ იმას თუ არ ჩავთვლით 1 კვირის წინ რაც მოხდა..ამდენი ხანი სად იყავი რატო აცდენდი?ააა არ არის საჭირო უკვე ვიცი,..როგორა სემი?(ნია) -ცუდად იყო მაგრამ ექიმმა მითხრა ახლა უფრო შედარებით კარგად არისო..(მე) -დედაშენი ჩამოვიდა იცი?(ნია) -ვიცი ვიცი...ვეჩხუბე და სახლიდან წამოვედი..(მე) -რაა?(ნია) იმხელაზე იკივლა კინაღამმ ჭერზე ავხტი.. -ჩუუ..გოგო..მერე გეტყვი..(მე) გაკვეთილიც დაიწყო..ყველაფერი კარგად მიმდინარეობდა..კოლეჯის შემდეგ ჩემს ბინაში წავედი ვიმეცადინე და სავადმყოფოსკენ გავეშურე..ექიმმა ახლაც გამახარა... სემის პალატაში შევედი... ამ დროს...თვალები გაახხილა.. -დ..ი...ა...ნ...ნ...ა(სემი) გაჭირვებით თქვა ჩემი სახელი.. -ააააააა..ვაიმე ვაიმე ცოცხალი ხარ ცოცხალი ხარ..ძალიან ძალიან მიყვარხარ...სემ ძაან მიყვარხარ...ჩვენის იყვარულის ხათრით გამაგრდი გთხოვ..(მე) -მ..ი..ყ..ვა...რ.ხარ...(სემი) -მეც მეც მიყვარხარ ძალიან ძალიან...ეხლა დაისვენე შენთვის ლაპარაკი არ შეიძლება..(გამეცინა) ცოტა ხნის შემდეგ სემსაც გამოვემშვიდობე..ყველაფერი ძალიან კარგად იყო ძალიან ძალიან მიხაროდა..მშობლები სულ გადამავიწყდა.. ქუჩაში მივდიოდი რომ ნიამ დამირეკა.. -ალო..(მე) -ეი მე ვარ როგორ ხარ?უი ვიცი როგორ უნდა იყო?ეხლა ფართიზე ვარ და არ მოხვალ??(ნია) -რა დროს ფართია?(მე) -აუ წამო რა გთხოვ........(ნია) -არა..(მე) -კი(ნია) -არა(მე) -კი(ნია) -არა(მე) -კი(ნია) -არააააააააააააააა(მე) -კი(ნია) -არა(მე) -კი(ნია) -კი..(მე) -აჰა..(ნია) -აუჰჰჰ...მეზარება აარ მინდა..(მე) -გთხოვ.........................(ნია) -აუ შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს..ძაან გადაღლილი ვარ..ჩემს გარეშე გაერთე..(ტელეფონი გავთიშე) მაღაზიაში შევედი და პროდუქტები ვიყიდე.... რადგან უკვე დედაჩემთან აღარ ვცხოვრობ ჩემს თავს მე თვითონ უნდა მივხედო....მუშაობაც უნდა დავიწყო... სახლში დავბრუნდი ვივახშმე და დავიძინე.... ......................................................................... რამოდენიმე თვის შემდეგ.... დილით გახარებული წამოვხტი..2წლის ბავშვივით საწოლზე ვხტუნაობდი..გამოვიცვალე და სავადმყოფოში წასვლა გადავწყვიტე... სააავადმყოფოში რომ მივედი სემის პალატაში შევედი.. არ დამხვდა..მერე ექიმი შემომხვდა.. -ექიმო სემი სად არის?(მე) -გამოვწერეთ...(ექიმი) -აა მადლობთ..(მე) დამწუხრებული სახლში დავბრუნდი..სამზარეულოდან ისეთი სურნელი გამოდიოდა მაადაზე მოვედი... ჩემს თვალებს არ დავუჯერე??? სემი დავინახე...სემი კულინარიის ამპულაში და ირგვლივ უამრავი გემრიელი საჭმელი.. -ააააააააააააააააააააააააააააა(მასკენ გავიქეცი და ჩავეხუტე) -ააა..(შეეშინდა :დ) -რა იყო შემაშინე?(ჩამეხუტა) -როგორ მომაგენი?(მე) -ნიას გამოვართვი მისამართი..(სემი) -აა..ეს ყველაფერი შენ მოამზადე?(მე) გვერდულად გაიღიმა და ნიკაპზე გაისვა ხელი...:დ -როგორ ხარ?(მე) -კარგად ვარ..მაგრამ ძაან მაგრა არ ჩამეხუტო მხარი კიდევ მტკივა..(გაეცინა) -კაი..(მე) -მიდი მომეხმარე და მაგიდა გაშალე ოკ?(სემი) -ეხლავე..(მე) ეს უამრავი რაღაც გამოვიტანე და მაგიდაზე გავაწყვე: მართლა ძალიან მშიოდა და ჭამა დავიწყე ღორივით :დდდდ -ნელა ჭამე..(გაეცინა) -ოოო...შემარგე მაინც ეხლა..(გამოტენილი პირით ვუპასუხე :დდდდდ) -როგორ მიყვარხარ..(სემი) -მე არა(მე) -არაა?(სემი) -არა..(მე) -კარგი..(ნელ-ნელა ფეხზე წამოდგა და ჩემსკენ წამოვიდა) მივხვდი რააღაც ჰქონდა ჩაფიქრებული და მეც წამოვდექი..უკან დავიწყე სვლა..(სემი გაღიმებული სახით მოიწევდა ჩემკენ) მერე ნაბიჯს აუჩქარა და სირბილით გამოიქცა ჩემკენ.. მე ყივირლით მივრბოდი.. -დაგიჭერ იცოდე..(სემი) -ვერ შეძლებ..ჯერ სირბილი არ შეგიძლია..(მე) -შემცდარხარ აბა მე იქ 7 თვე ტყუილა არ ვიქნებოდი..(სემი) -ვერ დამიჭერ..(მე) უფრო აუჩქარა სირბილს.. მე გიჟივით გავვარდი..სასტუმროში დავრბოდით..ყველა ჩვენ გვიყურებდა :დდდდ ბოლოს მაინც დამიჭირა და მაკოცა... ნერვები მომიშალა... ერთ ადგილას წამიყვანა..ულამაზესი სახლი იყო...და წინ სანაპირო.... -ეეე მუზეუმში მომიყვანე თუ რამე ცენტრია თუ სასტუმრო?(მე) -ამდენ კითხვას ნუ მისმევ..ეს ჩემი სახლია..(სემი) -მატყუარა..(სახე დავუმანჭე) -არა წამო ჩემს მშობლებს გაგაცნობ..(სემი) გავყევი სახლში შევედით და პირი დავაღე... -ბუზი არ შეგიფრინდეს..(სემი) -აუ რა მააგარია...(მე) -ვაიმე სემმმ..როგორც იქნა გამოჯამრთელდი..როგორ ხარ შვილო? ვიღაც ქალი ჩამოვიდა კიბეებზე.. -დედა კარგად ავრ გაიცანი ეს დიანნა..(სემი) -უი ეს ის გოგოა სულ რო მელაპარაკებოდი მობილურში მაგაზე..(სემის დედა) -სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა..(ხელი ჩამოვართვი) ამ დროს ბავშვები დავინახე აქეთ-იქით დარბოდნენ სემი როგორც კი დაინახეს ზედ მიახტნენ.. -დიანნა გაიცანი ეს ჩემი პატარა დაიკო ეს კი ჩემი ძამიკო..ორივე ველურები არიან..(სემი) -ჰაჰ..(მე) -თავი იგრძენი როგორ სკაუთარ სახლში..(სემის დედა) სემმა ხელი მომკიდა და გამიყვანა.. მის სახლის წინ სანაპირო იყო... ნაპირზე ისევ გამომეკიდა რა მაიმუნია..გიჟივით დავრბოდით..ისევ დამიჭირა და წყალში ჩამაგდო.. -ეი...(ამოვყვინთე წყლიდან გაბრაზებული) ჩავყვინთე ისიც ჩაყვინთა და მაკოცა.. ნერვებს მიშლიდა საშინალდ :დდდ წყლიდან ამოვედით და სემმა ხელში ამიტაცა... -მძიმე ხო არ ვარ..(გამეცინა) იმასაც გაეცინა დამაბზრიალა..ასე შემიყვანა სახლში სადაც ლილი დაგვხდა(ლილი-სემის დედა) -ვაიმე ბავშვებო სულ სველები ხართ..(ლილი) -დეე დაწყნარდი..(სემი) -გინდა ისევ ცუდად გახდე?დიანნა საყვარელო სულ სველი ხარ წადი გამოიცვალე შენც მიყევი უკან..(სემს დააუბრიალა თვალები :დ) სიცილით ავედით ზემოთ... ერთ ოთახში შემიყვანა სემმა... მოსამსახურემ ტანაცმელი მომცა.. გამოვიცვალე: სემიც კარებთან მელოდებოდა და იძახდა: -ცოცხალი ხარ?(სემი) -კი გამოვალე ეხლავე..(მე) რამოდენიმე წუთში გავედი... ხელში დამიჭირა და დამაბზრიალა.. მაიმუნი ბავშვია რა... ქვემოთ ჩავედით და ვივახშმეთ..ძალიან კარგი ადამიანი იყო სემის დედა... ბავშვებიც ისეთი ცელქები მაგრამ საყვარლები.. ღამის 12 საათი.. -დიანნა საყვარელო მოდი დღეს ჩვენთან დარჩი...სემმა მითხრა შენს მშობლების შესახებ რამდენი ხნაიც გინდა იმხდენი ხაი დარჩი..(სემის დედა) -დიდი მადლობა..მაგრამ დიდი ხანი არ შეგაწუხებთ...(მე) -დიდი პატივი იქნება ჩვენთან თუ გადმოხვალ საცოხვრებლად..კაი კაი ეხლა დაიძინეთ..(სემის დედა) -ბაღის ბავშვები აღარ ვართ დეე? :დ (სემი) -მართლაც რომ დავიძინოთ..(ხელი ჩავჭიდე) სემის დედას გაეცინა და ზემოთ ავიდა დასაძინებლად...მე და სემიც დასაძინებლად წავედით..ცალკე ოთახში შევედი მაგრამ სემმა მითხრა: -ეე ცალკე იძინებ?(გაიბუსა) -ხო აბა..(მე) -ბუტე ბუტე გაგებუტე აღარ გელაპარაკები..(სემი) მერე გაეცინა.. -ძილი ნებისა..(ჩემი ოთახის კარი მივუხურე) დილით.... ........................................................................... ძალიან დიდი თავი იყო..ასეთი დიდი თავი არასდროს დამიწერია..იმედია მოგეწონათ... თუ მოგეწონათ იცით რაც უნდა გააკეთოთ...
1666
1351
1000
