საოცარია, თუ როგორ შეუძლია შეცვალოს თითქოს უბრალო სურათმა შენი განწყობა ___________________________________________________________________________ და გზაში შემთხვევით ველოსიპედით მოსიარულე ბიჭს დავეჯახე...მუცელი ამტკივდა..მაგრამ ახლა ამას მნიშვნელობა აღარ ჰქონდა...ჩემი თავის ატანა აღარ მაქვს... სახლში დავბრუნდი ოთახში ავვარდი და ტირილი დავიწყე... გაუჩერებლად ვტიროდი..რატომ ღმერთო?სულ ცრემლები როგორ უნდა ვღვარო..სულ როგორ უნდა დავიტანჯო..მეც ხომ ადამიანი ვარ... ........................................................................................................... 1წლის შემდეგ.... სკოლა დამთვარდა,,ზაფხული იწყება..როგორც იქნა დავისვენებ...სემი იმ გაკვეთილის შემდეგ სკოლაში აღარ იყო მოსული..ჭორები დადიოდა რომ წავიდაო...მაგრამ მასზე ფიქრს უნდა მოვეშვა..ახალი ცოხვრება უნდა დავიწყო...არანაირი ცრემლის ღვრა და ვსო...ახლა ტაქსში ვზივარ და პარიზის ქუჩებს ფანჯრიდან ვათვალიერებ... ულამაზესი იყო პარიზი..პარიზი სიყვარულის ქალაქიაო ამბობენ... სასტუმროში შევედი პირ-დაღებული...ნომერის გასაღები გამოვართვი მდივანს და ოთახში ავედი..ამჯერად მშობლების გარეშე სრულიად მარტო დავისვენებ...ოთახში მოვეწყვე რაღაც-რაღაცეები მივალაგ-მოვალაგე..ამის შემდეგ კი პარიზის ქუჩების და ბუნების დათვალიერება გადავწყვიტე...ცოტა ხნის მერე შოპინგზე წავედი...ცოტა გული მომეშვა...სახლში დაბრუნებისას ბარბარას და ნიას სკაიპით ველაპარაკეთ..იკრიჭებოდნენ და ხელს მიქნევდნნენ..ბევრი ჭორაობის შემდეგ ნიამ დაამთქნარა და თქვა -ხო კაი კაი წავედით..აქ დილის 5საათია..პაკა(ნია) დავემშვიდობე..სკაიპიდან გამოვედი და მაილზე შევედი უამრავი წერილი დამხვდა...გავხსენი ერთ-ერთი და ვიღაცისგან იყო..ისე მეძინებოდა რომ მეც დავწექი და იმ წერილებს ყურადღებაც არ მივაქციე... დილის 10 საათი... ავდექი,გავიღვიძე და როგორც ყოველთვის შოპინგზე წავედი...ვიარე ვიარე და ისევ სახლში დავბრუნდი..ცოტა არ იყოს მომწყინდა გოგოების გარეშე...ეიფელის კოშკის სანახავად წავედი..ფოტოებიც გადავუღე... როცა მოსაღამოვდა...სეირნობა დავიწყე..რადგან ღამით სიარული ქუჩაში ძალიან მიყვარს..უამრავი ტურისტი აქეთ-იქით დადიოდნენ ამ შუაღამეს ?! მაღაზიაში შევედი და კოკა-კოლა ვიყიდე...მერე გამოვედი და სეირნობა გავაგრძელე..სახლში დაბრუნებისას მობილურზე ესემესი მომივიდა... -მე შენ მოგკლავ... აი ეს წერა ზუსტად ეს...ნომერი უცხო იყო და ეესემესი ოტა არ იყოს შემაშინებელი...ცოტა შემეშინდა და ავნევიულდი მაგრამ შემდეგ ფეხებზე დავიკიდე და ნომერში დავბრუნიდი...დაძინება ვცადე მაგრამ ვერ შევძელი..სემზე ფიქრები არ მასვენებს..სულ მისი სახელი თავში რატომ მიტრიალებს?შემიყვარდა?არა რა სისულელა ?! სულ გავაფრინე..ვერა და ვერ დავიძინე ნაჩნიკი ავანთე და სახატავი გადმოვიღე სემის ხატვა დავიწყე..ხატვაც შემი ჰობი იყო...ბავშვვობიდან ხატვა ძალიან მიყვარდა...არა ნამდვილად შემიყვარდა სემი??!!! თან ფიქრებ-გართული ვიყავი თან კი ნახატს ვხატავდი.... ცოტა ხნის შემდგ ჩამეძინა კიდეც.. გადიოდა დღეები,წამები წუთები... ნია ჩემთან ჩამოვიდა პარიზში დანარჩენ 1 კვირას ერთად გავატარებთ..დრო რა მალე გავიდა ისეე...გადავწყვიტე პარიზში ნუ კოლეჯში დამეწყო სწავლა....დილით ადრე ავდექი გამოვიცვალე:
ჩემი საბუთები ავიღე და კოლეჯისკენ წავედი...დირექტორს ვანახე ჩემი საბუთები..შემაფასა კიდეც ბეჯითი გოგო ყოფილხარო...საბედნიეროდ ინგლისურად ლაპარაკობდა თორე ფრანგულს დიდად ვერ ვუგებ :დ... ამ ყველაფრის შემდეგ ნომერში დავბრუნდი..მე და ნია კაფეში წავედით და StarBucks-ვიყიდეთ.. ვისეირნეთ..ნია ცოტახნით მაღაზიაში მივიდა...მე კი გარეთ დაველოდე...უცებ უკნიდან ნაცნობი ხმა მომესმა...მივიხედე და...... _____________________________________________________________ I'm So Soryy :( პატარა თავი იყო და..შემდეგი თავს შევეცდები რომანტიკული იყოს ეს ვერ გამომივიდა აი შემდეგი გამომივა.. მიყვარხართ! ............................................................................................
1666
1351
1000
