ორშაბათი

მაღვიძარამ 8–ზე დარეკა...
ოო...ოღონს ეს ჩვეულებრივი მაღვიძარა არ იყო...ამ მაღვიძარას პატარა ეშმაკი დევიდი ერქვა...ჩემი საწოლის ქვემოთ მობობღდება ხოლმე და დაიწყებს ჭყნავილს...:D
–ნინაა...ადე ლა...
–ვაიმე დევიდ მაცადე...
–აუ ადე ლა ადე...
–ოხ...რა უნდოდათ რაა ამ ჩემს მშობლებს..ხო ვყავდი მე...უიმე..ეს პატარა მაღვალაკი რაღად უნდოდათ...
მეგონა რომ პატარა ბავშვი ვერ გადათარგმნიდა თავის ენაზე ჩემს ნაბურდღუნებს მაგრამ აი პასუხი...
–მაგალაკი მე ვალ თუ ჩენ..
–ჰმ...ნახე უკვე უსწავლია ენა..
–აბა ჩენნაილი ბოთე კი ალ ვალ...
–ვაიმე რა დავაშავე ღმერთო...ამ ასაკის ბავშვები დედას ვერ ამბობენ წესიერად ეს კიდე ვეფხისტყაოსანს მოყვება მე რომ ნერვები მომიშალოს...
–იკო ალაბეთ ლოსტევან მეფე ვთისაგან სვიანი..
–ვაიმე...ღმერთო შენ მიშველე...ავდექი დევიდი ხელში ავიყვანე და გარეთ გავსვი...
–ჩაცმა მაინც მაცადე...
–კალქი...და ამომხედა საწყალი თვალებით.
რა უნდა მექნა...:D...ავიყვანე ხელში და ვაკოცე ლოყაზე...
–ნელვებს კი მიჩლი მალა ცაკალელი ქალ...:D..
–ა მე გიშლი ნერვებს ხო...:D...და გამეცინა...
–რა ბოთუკა მკალქალ..
–ვაიმე მომშორდი..და დავსვი....ისევ ისე რომ არ შემოეხედა ვუთხარი...წადი დედიკო გიძახის შოკოლადი უნდა მოგცესთქო...
–ჩოკოლადი...ჩოკოლადი...იმხელაზე იჭყივლა მეზობლებმა გაიგონეს მემგონი...:D...და რაც ძალი და ღონე ჰქონდა მიბობღავდა დედაჩემის ოთახისკენ და მიბობღავდა....:D
მე ოთახში შევედი და სკოლაში წასასვლელად მოვემზადე...პირველ
რიგში ჩავიცვი..
ჩანთა ავიღე და ქვემოთ ჩავედი რომ მესაუზმა.
დედაჩემმა დამინახა თუ არა სახის გაომეტყელება შეეცვალა და რაღაცის თქმა დააპირა მაგრამ დავასწარი...
–დედა ხომ შევთანხმდით რომ სკოლაში ასე ვივლი...რადგან
არ მინდა ვინმემ გაიგოს მდიდარი რომ ვარ...ამაზე ხომ ვილაპარაკეთ უკვე არაა??
–ოო...კაი ხო კაი...მოდი ისაუზმე და წადი მერე...
–ხო დედა ოღონდ მალე სკოლის ავტობუსი 5 წუთში მოვა...
–რა ავტობუსი..მანქანით ვერ წახვაალ?
–დედაააააა..........
–ხო კაი კაი...
მალევე ვისაუზმე სახლიდან გავედი და ერთ–ერთი ღარიბული
სახლის წინ დავდექი რომ ვინმეს ეჭვი არ შეპარვოდა ღარიბი რომ ვიყავი...ავტობუსი მალე მოვიდა და ავედი თუ არა თავში ფურცლით გაკეთებული ბურთულა მომხვდა...მე თავი ამაყად
დავიჭირე და ჩემს ადგილას დავჯექი..უკნიდან ჩემზე უამრავი კომენტარი გაისმა მაგრამ არცერთი შემიმჩნევია....
–სულ ცოტაც..სულ ცოტაც და მივალ...გულში ვფიქრობდი და
თავს ვიიმედებდი რომ მალე ამ ხალხს მოვშორდებოდი...მალე სკოლაშიც მივედით..შევედი თუ
არა იქ უარესი დამხვდა ყველა ჩემსკენ იშვერდა თითს და დამცინოდა...მაგრამ არაფერი შევიმჩნიე...საკლასო
ოთახში შევედი..მასწავლებელი უკვე შემოსული იყო...მეგონა როგორმე დავუძვრებოდი მაგრამ
აპა...:D
–ნინა აქ მოდი...
–დიახ ეხლავე...და მასთან მივედი...
–ბავშვებო გაიცანით ეს ჩვენი ახალი მოსწავლეა ნინა დობრევი..

პრივეტ ხალხნო..
ყველამ ზიზღით შემომხედა...
–ნინა აი იქ დაჯექი..და ერთი ბიჭისკენ გაიშვირა თითი
რომლის გვერდზეც ადგილი თავისუფალი იყო...მეც ერთი ღრმად ჩვისუნთქე და ჩემს ადგილას დავჯექი...ბიჭისთვის არც კი შემიხედია ჩანთა დავდე და ბიოლოგიის წიგნი ამოვიღე ეს ხომ ბიოლოგიის გაკვეთილი იყო...
–ჰაი...ბიჭმა ხელი დამიქნია...მისკენ გავიხედე
აშკარად ვიცანი...ის ხომ ცნობილი მსახიობი იანი იყო..
–ჰაი...და ისევ წიგნებს გავხედე...თუმცა მის სახეზე გაკვირვება მაინც შევამჩნიე...ალბათ გაიკვირვა მისი გადარეული ფანი რომ არ ვიყავი...მაგრამ როგორც კი ხელი რვეულისკენ გავწიე სახე დაუმშვიდდა....მე კი რვეული ავიღე გადავშალე და მისკენ შევბრუნდი..ისეთ გახარებული სახე ჰქონდა...

–უკაცრავად ცხრილს ხომ ვერ ჩამაწერიებდით...
სახე მოეღუშა...
–ბატონო??
–ხო..თუ არ გაქვთ მაშინ კარგი...
და შემოვტრიალდი...ალბათ იმ ბოთეს ეგონა ავტოგრაფი მინდოდა...:D
გაკვეთილი მალე დამთავრდა და მე გარეთ გავედი....ის კი უკან გამომეკიდა...

–ეგრე რატომ იქცევი?

–და როგორ?

–ავტოგრაფს რატომ არ მთხოვ სხვა გოგოებივით..ან სურათის გადაღება რატომა რ გინდა ჩემთან ერთად..
–:D:D:D
–რათომ იცინი?
–არა მადლობა...შენი გადარეული ფანი ნამდვილად არ ვარ...:D:D
და იქედან წამოვედი...მთავარ დარბაზში გაკრულ ცხრილს შევხედე..>ჩემთან ერთი გოგო მოვიდა...
–პრივეტ ..და გამიღიმა