დილით მაღვიძარას ხმამ გამაღვიძა..ეჰჰ :))) კოლეჯში წასვლის დროა...დიდი წვალებითა და ოხვრით საწოლიდან ავდექი ,ცოცხალ-მკვდარი სააბაზანოში შევედი და თავი მოვიწესრიგე.

ტანსაცმელი ჩავიცვი
როგორც ყოველთვის თავისუფლად მოვემზადე...
სამზარეულოში შევედი ჭამა უნდა დამეწყო რომ ავტობუსის წრიპინმა უკვე მთელი მიდამო ააწრიალა.
-მოვდივარ ჯესს!(გავძახე ფანჯრიდან ავტობბუსის მძღოლi მიუხედავად იმისა რომ ჩემზე 20 წლით უფროსია ჩვენ ერთმანეთს ძალიან კარგად ვუგებთ)
ჩანთას ხელი წავავლე და ავტობუსისკენ გავიქეცი.
-გამარჯობა ჯეს...ესეც ასე ისევ..(დაღონებულმა ვუთხარი)
-დილა მშვიდობისა ჩემო კარგო...ვიცი ვიცი საშინელება კოლეჯში(გამიცინა)
______________________________________________________
მე ვარ ერთი ჩვეულებრივი გოგონა სახელად დიანნა აგრონი.ვცხოვრობ საფრანგეთის ერთ–ერთ ქალაქში – ანჟეში, სადაც დავიბადე და გავიზარდე. დედა არასოდეს მინახავს, რადგან ჩემზე მშობიარობას გადაყვა .. ამ მყავს არც და და არც ძმა .. გამზარდა მამამ, რომელიც არასოდეს არაფერს მაკლებდა და ცდილობდა არასოდეს მომეწყინა, რადგან არც ისე შეძლებული ოჯახი გვაქვს. მამა 5 წლის წინ დაითხოვეს სამსახურიდან და მის მერე მან სმა დაიწყო .. ამიტომ ახლა მე ვზრუნავ ოჯახზე და მიმტანად ვმუშაობ ერთ–ერთ კაფეში, სადაც კარგი მეგობრები გავიჩინე – მზარეული ბობი, მენეჯერი – ლიზა, ოფიციანტი-კისა და ა.შ არ 16 წლის და ყველანაირად ვცდილობ კარგად ვისწავლო .. მინდა უმაღლეს სასწავლებელში მოვხვდე, ამისთვის კი ორი რამაა საჭირო : ფული, რომელიც მე არ მაქვს .. ან სწავლა, იმისათვის, რომ დაფინანსება მივიღო და ჩემი ოცნებები რეალობად ვაქციო .. ვერ დავიტრაბახებ, რომ ბევრი მეგობარი მყავს სკოლაში...სიმართლეს გეტყვით და მეგობარი საერთოდ არ მყავს....ავტობუსი გაჩერდა .. ბავშვებმა ლამის გადამიარეს და მეც, როგორც ყოველთვის ბოლო ჩავედი.სკოლის ეზოში შევდიოდი რომ ლეამ ხელი მკრა და წიგნები აქეთ-იქით გაიფანტა..აი გამიკეთა საქმეც...წიგნებს ვვიღებდი რომ ჩემთან სემი მოვიდა...
-მოდი დაგეხმარები(სემი)

-არა იყოს...არა საჭირო..(მე)
-მთელი ეს დღეები შენთან მოსვლის მიზეზს ვეძებდი და გამიმართლა, ასე რომ მომეცი უფლება, რომ ეს წიგნები თავად ავხიკო (თვალი ჩამიკრა)
-მადლობა..(მე)
წიგნები გამომაწოდა..მას კი ერთი წიგნი ხელში შერჩა...
-ალექსანდრე დიუმა??(გაუკვირდა)
-ხო ეგ ჩემი საყვარელი წიგნია...სიყვარულზეა ძალიან კარგი მწერალია...ძაან მიყვარს ეს წიგნი მილიონჯერ მაინც წამმიკითხავს..(მე)
-ვაა სიყავრულზე?შეიძლება მათხოვო(სემი)
-კი რათქმაუნდა..ბოდიში ეხლა უნდა წავიდე პირველი ფიზიკა მაქვს...აბა დროებით!!(ისე წავედი წინ რომ მის პასუხს არ დავლოდებივარ)
გაკვეთილები მალე დამთავრდა...გაკვეთილების შემდეგ ავტობუსში ჩავჯექი და კაფეში წავედი....
5წუთით ადრე მივედი...კაფეში მისვლისას, მალევე გამოვიცვალე და ჩემს საქმეს შევუდექი. საჭმელს აქეთ–იქით დავატარებდი როლიკებით. დღეს ოთხშაბათი იყო. დღე, რომელიც ყველაზე მეტად მეზიზღებოდა. ამ დღეს კაფეში ყოველთვის ჩემი სკოლის ყველაზე მაგარი ხალხი მოდიოდა. წუთიც კი არ გაივლიდა ისე, რომ რომელიმეს ჩემზე რაიმე ცუდი არ ეთქვა „ ოჰ, ეს მიმტანები „ „ საწყალი გოგონა „ და ა.შ დღესაც იგივე მოხდა .. მე მათ უაზრო ხუმრობებსა და დაცინვებს ვუძლებდი .. არა რა, რკინის ნერვები მაქვს ! თორე ნორმალური ადამიანი, ამათ არ მოუთმენდა და რაღაცას ატაკებდა .. მაგრამ მე ამის გაკეთება არ შემეძლო, რადგან სამსახურს დავკარგავდი ..
სახლში გვიან მივედი. როგორც ყოველთვის, მამა დივანზე იყო მოკალათებული ლუდით და ტელევიზორს უყურებდა.
-მამა ისევ სვამ?(მასთან მივედი და ლუდი ხელიდან გამოვგლიჯე)
-აპა პაპა პაპა...მომეცი ახლავე ლუდი...(მამა)
-ექიმმა რა თქვა??(მე)
-ახლავე მომეცი ლუდი....(მამა)
-მამა გთხოვ...ასე უფრო კარგი იქნება..ახლა მე ზემოთ ავალ და არ დალიო გთხოვ...(მე)
შუბლზე ვაკოცე და ზემოთ ავედი....
მეცადინეობა დავიწყე-ფიზიკა,მათემატიკა,ქიმია,ისტორია.ისეთი დაღლილი ვიყავი იმწამსვე დავიძინე...
დილით ადრე ავდექი...ჩავიცვი...სკოლისთვის მოვემზადე წინ 2საათი იყო..საჭმელი გავამზადე..მამას დივანზე ეძინა...საჭმელი მოვამზადე...
როგორც ყოველთვის სიევ იგივე იწყებოდა..ავტობუსის ხმა გავიგე და გარეთ გავავრდი..
ეზოში შევედი რომ უკნიდან....

____________________________________________________________
შეასწორა დაა დაამოწმა:-Niin