თავი
8
დავინახე .. ის იქ იდგა... ჯეიდი იქ იყო...
–კარგად ხარ? არ ის არ იყო....
–კი.. შენ? მზად თუ ხარ?
–კი.... შენ?
–მეც....
–კარგი დავიწყოთ...
–დავიწყოთ.. ვთქვი და გავქრი.. გამომივიდა..
წინ წავედი ვცდილობდი რაც შეიძლება ჩუმად მევლო..
და დავინახე. ნამდვილად ჯეიდი იყო.. ეტყობოდა..
თეთრი იყო.. თეთრი იყოო.. გაფითრებული კი არა თეთრი.. მივხვდი დავაგვიანე... თუმცა
ამის დრო არ იყო.. უცებ კონცენტრაცია დავკარგე და
მეც ისევ გამოვჩნდი.. მან დამინახა...
–ელის.. არა წადი..
–არა აქ არ დაგტოვებ...
–არა ელის.. დაახველა.. –ელის მე მათნაირი ვიქნები...
–არ იქნები ვიცი როგორ უნდა მორჩე...
–არა უკვე გვიანია ვერაფერი მიშველის..
–არაა ჯეიდი ...
–წადი.. თქვა და თვალები დახუჭა...
–ვერ გიტან.. ვიყვირეე.. და მოვტრიალდი.. უცებ ხის ხეზე დარტყმის ხმა იყო.. მოვტრიალდი
და დავინახე ჯეიდი ამდგარიყო. მაგრამ ეს არ იყო ის.. ის უკვე მონსტრი იყო...
–თავი გაამანებე.. ვუთხარი და მოვტრიალდი... სულელურად მოვიქეცი...
მან ხელი მხარზე დამადო და გავბრაზდი.. მაშინ
გავბრაზდი თუ გავბრაზდი... უცებ ჩემგან წამოსულმა
ენერგიამ ის წააქცია.. ხეები შეირხაა.... ჰაერში ცეცხლის წყალი წარმოიქმნა... მე კი
ვიდექი.. ვიდექი და ვუყურებდი როგორ გროვდებოდნენ ზომბები ჩემს წინ.. მათ კი რაღაც
ყრიდა... უცებ ჩემს დაცვაში ვიღაცა შემოვიდა
.. გავიხედე მაგრამ არ დავბნეულვარ კონცენტრაცია არ დამიკარგავს. ის იყო.. ვხედავდი
რადგან იგი უკვე აღარ იყო უჩინარი.. გამიკვირდა რადგან მან არ ცოდა ეს როგორ კეთდებოდა..
თუმცა ეს მეკიდა... შევხედე...
ყველაფერი შავად ჩანდა... მან შემანჯღრია..
უცებ ტირილ დავიწყე და თვალებს ფერი დაუბრუნდა ისევ ისე ვხედავდი... უცებ ზომბა ხელი მომკიდა მაგრამ მან მომატრიალა..
და დავინახე როგორ გადავარდა ის ზომბი სადღაც... ბოლო რაც დავინახე ის იყო როგორ ავძვერით ავტობუსში და მერე აღარაფერი მახსოვს..
რომ გავიღვიძე საწოლზე ვიწექი..
წამოვჯექი პროსტინა მოვიხვიე და აბაზანში შევედი
გამოსაცვლელად... სარკეში ჩავიხედე.. რას ვგავდი.. თვვალის უპეები შავი.. სულ ჩალურჯებული
ვიყავი... დავჯექი და საყრდენს მივეყუდე. გამეღიმა...
მერე გავიფიქრე
„ელის გილბერტ მისმინე.. შენ ან შეიცვლები
ან მოკვდები.. არ შეიძლება ასეთ სიმახინჯეს გავდე გესმის? არა .. მე შევიცვლები... არ ვაპირებ ასეთი დავრჩე" მერე ავდექი
სარკესთან მივედი და სახე ჩამოვიბანე.. კბიები გამოვიხეხე.. მერე გადავწყვიტე აბაზანაში
შევსულიყავი და პირსახოცი ავიღე... დიდხანს
ვბანაობდი.. ბოლოს გამოვედი.. ეხლა მივედი სარკეში და დავინახე ჩემი თავი.. ისეთი როგორიც
ადრე ვიყავი.. ჩავცვი თმები ჩავიწანი და ავტობუსის
დალაგებას შევუდექი... როცა ამ საქმეს მოვრჩი ზეწარი ავიღე რომელიც ზირს ეგდო .. ეტყობა
მან ჩამოაგდო.. ავიღე და დავაფარე... მერე
მაცივართან მივედი და პიცა და კოლა გამოვიღე.. ჭამა დავიწყე.. ისევ ვცადე ინტეში შესვლა
მაგრამ გაჭდა და თავი გავანებე.. მერე დავიწყე ვარჯიში.. ცოტა ხანი ცეცხხლის ანთებაში და ნივთების გადაადგილებაში
ვვარჯიშობდი.. მარა მერე კინაღამ ფარდას წავუკიდე ცეცხლი და იმის ჩაქრობაც მომიწია
მე რადგან წყალი ვერ ვნახე... : ))
მერე ისევ გაქრობაში ვარჯიში დავიწყეე.. ეტყობა დამავიწყდა რომ გამქრალი ვიყავი და მან ზებნა დამიწყო..
–აქ ვარ..
–სად?
–აქ... ხელი დავუქნიეე..
და უცებ გამახსენდა რომ ასე ვიყავი.. მერე მოვესვი და ისევ მე დავბრუნდი...ისევ ტელეფონის
ხმა იყო..
–კანონები..
–რა? ელის რას ამბობ?
–ჯეიმს შენ თმაშის წესები დაარღვიე.. მე ადრე მოვედი კიდეც მაგრამ ის უკვე ნაკბენი იყო..
–ააააააა.. აი თურმე რატომ იყო გადაბუგული ტყე...
უცებ ვერ გავიხსენე რაზე ამბობდა და მას შევხედე..
მარა შემდეგ გამახსენდა..
ტელეფონი დავკიდე....
–შენ შეცვლილი ხარ...
–ხო....
–კარგად გამოიყურები...
–მადლობა... გავუღიმე..
–ვწუხვარ იცი.. მე ვეცადე..
–ვიცი შენ რაც გააკეთე.... არ ინერვიულო..
მთავარია შენ ხარ კარგად...
–მადლობა.. იქნებ ეხლა მაინც მითხრა შენი სახელი..
–ედვარდი..
–ლაამაზი სახელი... ედვ..არდი... მისი სახელის წარმოთქმისას აენა დამება.. მას გაეცინა...
უცებ ის წითელი კნოპკა აწრიპინდა.. მოვედით...
–რა??
–მისმინე.. იმ დღეს ვათვალიერებდი და აღმოვაცინე რომ ამ ავტობუსს კატერის ფუნქციაც
აქვს.. მანქნების სულ ახალი მოდელია და ამიტომ.. შეგვიძლია იქ კუნზულზე წავიდეთ იქ
არ იქნებიან ზომბები..|
–კარგია... მაშინ წამო..
–კარგი.. მივცემ ფუნქციას და..
იგი სამართავ პანელთან მივიდა და რაღაცეებს ხელი დააჭირა.. მერე ზემოთ ასავლელი გახსნა
და ჩვენც ავტობუსის სახურავზე ავედით.. კიდევ კარგი მას ავიანივიტ ქონდა შემოფარგლული
თორემ ხომ გავადენდიტ ტყაპანს..
მე თმა გავიშალეეე..
მერე ოკეანეს გავხედე .. და გადავიხედეეე...
–ღმერთო ჩემო ვიკივლე..
–რა დაინახე?
1666
1351
1000
