თავი 6

–ჰეი... ნეტა სახელი ეთქვა...
უცებ სროლის ხმა გავიგე.. და ხმის მიმართულებით გავიქეცი... ჩიხში მოვემწყვდიე.. იქვე დავჯექი და ტირილი დავიწყე....
ვხედავდი რომ გასავლელი არ იყოო მაგრამმ ..უცებ ღია კარი დავინახე

და იქით გავემართეე ... კართან მივედი და გავედი უცებ რაღაცა გადმოხტა საშინლად შემეშინდა.. შევხედე ზომბი მეგონა მაგრამ ის იყო..
–ღმერთო როგორ შემაშინე...

–მაპატიე გახუმრება ვცადე..
–ხუმრობის სხვა ფორმები არ იცი?
–ნუუუუუუუუუუუუუუ...
–კარგი არაუშავს.. : )) გავუღიმე მას კი გაეცინა|

უცებ რაღაცას დავეჯჯახე.. ხელები მომკიდეს შემეშინდა... ხელებს შევხედე

სრულიად თეთრი იყო მივხვდი რომ ის ხდებოდა რაც არ მინდოდა.. უცებ ვიგრძენი როგორ გაიღვიძა ჩემში სიმტკიცემ .. სიმამაცემ რომელიც გულის კუნჭულში იყო დამალული... ვიგრძენი რომ რაც ზურგზე მეხებოდა მომშორდა..
–აჰჰ.. გავიგე როგორ ამოისუნთქა და იარაღი დაუშვა..
–მაპატიე.. არ ამიხსნია... მანქანაში დავბრუნდებით და აგიხსნი..
ხმა არ ამოუღია.. რომ შევეხდე გული კინაღამ გამისკდა.... მას ნაკაწრი ქონდა..

ნუთუ ისიც ისევე დამტოვებდა როოგორც მისი ძმა.. ნუთუ ამ ქვეყანაზე არ შეიძლებოდა ვინმეს გაეხარა? ნუთუ არ მქონდა უფლება ვინმე მყვარებოდა? ნუთუ რამე დავაშავე ?
–როდის დაგემართა?
–ახლა...
–არაუშავს საშვალებას მოვნახავთ....
–არა მისმინე მალე მეც მათნაირი ვიქნები და შენ...........
აღარ დავასრულებინე იმიტომ რომ ვყვროდი..
–არა არაა მისმინე.. არ მოკვდები გესმის? არ დავუშვებ რომ რამე დაგემართოს.. არა შენ ვეღარ დაგკარგავ.. ამას უკვე ვეღარ გადავიტან...
აღარ შემიძლია.....

–ასეთი რა გავაკეთე რომ ასე იქცევი? საქმე ჩემშია?
–არა.. არა.. შენ არაფერ შუაში ხარ.. ყველაფერი ჩემი ბრალია.. მე მე.... მე შენ მიყვარხარ.............
იგი მომიახლოვდა და ჩამეხუტა... უკვემეორეჯერ ვტიროდი მის თვალწინ.. ის სიმტკიცე რომელიც ჩემში იყო წუთების წინ გაქრა.. ახლა ისევ მმშიშარა ელისი ვიყავი...
–არა შენ მშიშარა არ ხარ.. თქვა თითქოს ჩემი აზრები წაეკითხოს... მე ცრემლები მოვიწმინდე და გავუღიმე....
–კარგი წამოდი მანქნაში და ყველაფერი მომიყევი................
მანქანაში ჩავჯექით და დავიწყე ჩემი ამბის თხრობა...........................................................................................................................
3 თვის მერე ამ ვირუსმა მთელი ამერიკა მოიცვა და დარწმუნებული ვარ რომ სხვაგანაც გავრცელდება ... ხოლო ეს ხიდი კიდე არაფერს აკეთებს... უკვე მეოთხე თვე დაიწყო და შენ შეგხვდი.....

–ანუ შენ რომ ბრაზდები ან რამე რაღაცეებს უცნაურობებს აკეთებ?

–ხო.. ეს ჩემი არანორმალურობის კიდევ ერთი დამატკიცებელი საბუთია......
–არა შენ არანორმალური არ ხარ არანორმალურები ეს ზომბები არიან ... და ახლა მეც..
–არააა.. არ ხაარ თქო და საშვალებას მოვძებნიით.... უცებ მანქნაში რაღაცა წითელი ამოვიდა...
–მერი??
–ყოჩაღ ელის არ მეგონა ამდენს თუ გაძლებდი..
–მადლობთ..
–სისხლი.. თქვა ეს და გაქრა..
–რაო?
–გაჩერდი ფიქრის საშვალება მომეცი... ........ გავიდა ცოტა ხანი.. ის მანქანას ატარებდა... ზღვისკენ მივდიოდით....
მალე მივედით კიდეც.. მე ვფიქრობდი ვცდილობდი მივხვდარიყავი რას ნიშნავდა „სისხლი" წყალთან ვიდექი რომ უცებ დამარტყა...

–შენი სისხლი... ანუ ჩემი სისხლი... მე ვირუსი არ ამედო ანუ მე წამალი ვიყავი.. ანუ მე შემეძლო მისი განკურნება... ოღონდ მას ჩემი სისხლი უნდა დაელია...
–ჰეი...
–რამე მოხდა?
–კი მივხვდი როგორც უნდა გადაურჩე გაზომბებას...
–რა?
–სისხლი...
–რა სისხლი??
–მისმინე მე ხომ მოგიყევი მე ვირუსი არ ამედო.. ანუ ჩემი სისხლი მას აიგნორირებს.. შენი სისხლი კი ვერ უმკლავდება ანუ შენ ჩემი სისხლი უნდა გქონდეს..
–და ეგ როგორ?
–როგორ და დალევ..
–რააა?? შენ გადაირიე?
–ეს ერთადერთი გზაა რომ შენ ჩემთან დარჩე..
–კარგი...
–დანა მომეცი!!
–ეხლავე??
–ხო ეხლავე....
–აჰა..

მე მაჯა გავიჭერი და მის პირს მივადე... ვიგრძენი როგორ დაიწყო მან სისხლის სმა.. თავს საშინლად ვგრძნობდი.... ცოტა რომ დალია გაჩერდა....
–მგონი საკმარისია...
–გეთანხმები თუ არ იმოქმედებს და შენც გათეტრდები მერე კიდე დალიე...
–კარგი.. მოდი ხელს შეგიხვევ...
–კარგი....

ცოტა ხანში ორივე კოცონის პირას ვიჯექით..

–მისმინეე ჩემი სახელია......... უცებ ხმა ჩაუწყდა... ჩემს უკან იხედებოდა...
შეშინებული სახე ქონდა.. მეც უკან გავიხედე და .....................