თავი 5

სიგარეტი სმოწევა დავიწყეე აქამდე არ გამიკეთებია და ამინტერსებდა როგორი იყო... ხელი დავიწვი და გარეთ გადავგდე რომ უცებ ხელზე რაღაცამ ჩაამავლო.... ფანჯრიდან გავიხედე ადამიანის ხელი იყო.. მართლა ადამიანის იყო.. ხელი მეც მოვკიდე და ვცადე ამომეყვანა ...
მალე ისიც ამოძვრა .. არ ვიცი ვინ იყო ვიღაც უცნობი რომ იყო ნამდვილად ვიცი...
–უცებ ხელი გავუშვი.. რატომ? არ ვიცი ჯეიდის მივამსგავსე... გული იმედით ამევსო მაგრამ ცოტა ხანში გაქრა..
–აუუ..
–ბოდიში.. მისი ხმის გაგონებისთანავე ვიგრძენი რომ გული ამიჩქარდა.. არა ეს არ შეიძლებოდა მე ხომ დავინახე ის ის.. არა ამის გაფიქრებაც კი მზარავდა...
–მესმის შენი. მართლა გასაკვირია ადამიანის ხილვა ახლა..
ამაზე გამეცინა

–რა გქვია? მკითხა
–ელისი. თქვენ?
–აჰჰ.. სულ ეს მუდმივი კითხვები..
–საერთოდ პირველად თქვენ დამისვით...
–ხოდა ეხლა ბოლოს არ გიპასუხებ..
–მანქანიდან გადადით.
–მაგდებ?? რატომ??
–უცნობებს არ ვენდობი..
–და თუ უცნობი არ ვარ???
–არასდროს მინახიხართ და გამოდის უცნობი ხართთ...
–იტყუები...
–არა..
–კარგად დაფიქრდი..
–არ ვიტყუები.. ერთ ადამიანს მიგამსგავსეთ და თქვენ ის არ ხართ..
–ნეტა ვის??
–თქვენი საქმე არაა ახლა კი მანქანიდან გადადით...
–არა თქო..
–უკაცრავად??
–არა.. მტკიცედ და შეურყევლად მითხრა....
–კარგი მაშინ დაჯექით..
–კარგი და დაჯდა...
–ვინ ხართ?
– ძმა..
–რა? ვერ გავიგე?
–ძმა. იმისი ვისაც გაგონებ..
–თქვენ რა საგიჟეთიდან გამოიქეცით?
–ჰა ჰა.. ამაზე გაეცინა..
–მე არ ვხუმრობ..
–მე კი მეგონა რომ ხუმრობდი..
ამაზე გავბრაზდი... არ ვიცი რა მოხდა მაგრამ მეგონა რომ მის აზრებს ვკითხულოდი...
„მესმის რატოც უყვარდა.. საყვარელია.. ჯეიდი სად ხარ.. რომ მხედავდე ვვისთან ვარ.. სად ხარ სად ა? ბოლო მოგიღეს იმ ზომბებმაა?? ჯეიდი... სად ხარრრ??? „ და მივხვდი რატომაც იქცეოდა ასე. არ უნდოდა დამენახა ის სევდა რასაც გულში ინახავდა..
ხელი მომკიდა და ცოტათი შემანჭყრია
–კარგად ხარ?
–კ.. კი..
–თვალები შავი გაქვს..

–ხო ვიცი..
–რაა?? ვერ გაიგებ...მისმინე არაა საჭირო მითხრა შენი ვინაობა არც ის რა გქვია საიდან ხარ. მოკლედ არ მაინტერესებს უბრალოდ მითხარი რომ დაჭრილი ან გაკაწრული არ ხარ..
–არა არ ვარ..
–არ მომატყუო თუ ხარ მოვძებნით საშვალებას და გიშველი..
–არა არ ვარ..
–კარგი..
–გიყვარდა?
–ვინ?
–ჯეიდი..
–.....................................
–კარგი .. გზას არ უყურებ?
–ავტომატურზეა..
–რა?? საიდან???რა მაგარიაააა..
გამეღიმა.. მიხაროდა რომ გახარებულს ვხედავდი. ახლა როცა ვიცოდი რას გრძნობდა ეს აუტანელი იყო.. ასეთი სევდის გულში გაჩერება..
თვალები ამიცრემლიანდა..
–რატომ ტირი?
მე ჩავხუტე ახლა ნამდვილად მჭირდებოდა ეს... იგი თმაზე მეფერებოდაა მე კი მის მასირუს ცრემლებით ვასველებდი.. როგორ მომენტრაა ისს.. სად წავიდა რატომ დამტოვა? რატომ გამწირააა?? მეც წავეყვანე.. არ შეიძლებოდაა?? მეც მასთან მინდოდა.. მინდოდა რომ ჩემს გვერდით ყოფილიყო.. არ მინდოდა დამვიწყებოდა როგორი თბილი იყო..
თუმცა ვიცოდი რომ ეს არ დამავიწყდებოდა მისი ძმის წყალობით... რომელსაც ახლა თავის მკლავებში ვყავდი მომწყვდეული..
ხელი გავუშვი და მანქანიდან გადავედი ისიც გადმოვიდა..

–მოიცადე.. გავჩერდი.. მერე მოვტრიალდი...

–მაპატიე..
–მესმის შენი.. კიდევ ერთი სევდის შემოტევა... მაპატიე თუ ეს ჩემს გამო მოხდა...
–არაუშავს.. კარგად ვარ..
–მართლაა??
–კი... წამო იქ შევიდეეთ...
–კარგი...
–დამელოდე...
მე მანქანაში შევედი და იქიდან იარაღები ავიღე..
ერთი გადავუგდე და შევედით..

როგორც ჩანს შენობა ცარიელი იყო...
მე გავუღიმე..

მაგრამ ვისს?? არავინ იყოო....