ათი ნაბიჯი გადათვალე გამოიქეცი და ჩამეხუტე!! Part7 უცებ ტელეფონმა დამირეკა: -ალო(მე) -როგორ ხარ დე?(დედა) -კარგად შენ?(მე) -არაჩვეულებრივად.ეხლა მოვდივართ გზაში ვართ და ბარგი ჩაალაგეთ რომ წაგიყვანოთ.(დედა) -რააა?(სახეზე ცრემლი წამომივიდა) -ვიცი რომ გაგიხარდებოდა(დედა) -ეს სულ არ ნიშნავდა გახარებას..მე აქ მინდა დავრჩე..მთელი ზფახულის არდადაგები მინდა აქ გავატარო..(მე) -ნუ სულელლობ საყვარელო...არ გინდა შენი ოცნება ახდეს???არ გინდა პოპულარული გახდე???(დედა) -ვერაფერს ვეუბნებოდი...დუმილი იყო..ჯასტინი გაკვირვებული სახით მიყურებდა...მე კი დედას ტელეფონი გავუთიშე ძაღლს ხელი მოვკიდე და უკანა გზით დავბრუნდი.... ჯასტინი გამომეკიდა და სახეში ჩამხედა.. -მიყურე თვალებში და ეხლა სიმართლე მითხარი....(ჯასტინი) მე კი ცრემლები მომდიოდა ღაპა-ღუპით.. ეხლა ის მინდოდა რომ მას ჩავხუტებოდი თბილად... მისკენ მივედი და ჩავეხუტე...სახლში დავბრუნდი და ოთახში შევვარდი...ჩანთა ამოვიღე და კარადიდან ტანსაცმლები გადმოვყარე...ჯასტინი გამომყვა.. -კიდევ არ გითქვამს რა გჭირს?(ჯასტინი) -ვერ ხვდები?(ცრემლები მოვიწმინდე) -ესეიგი მიდიხარ არა?(ჯასტინი) -ხო ჯასტინ მივდივარ...(მე) -მაგრამ სად მიდიხარ?(ჯასტინი) -ნიუ-ორკში როგორც მითხრეს..(მე) -ნიუ-ორკში...???(ჯასტინი) -ხო ჯასტინ..შეგვიძლია მეგობრები დავრჩეთ დიდი მადლობა რომ ესეთი არაჩვეულებრივი დღეები მაჩუქე..(ჩანთა დავხურე) -მოიცა მოიცა..მაგ სიტყვებში შენ იგულისხმე რომ მე შენ ვეღარ გნახავ?ძაან შემცდარხარ...(ჯასტინი) -ჯასტინ მე უნდა წავიდე..შენ აქ დარჩი ჩემს ძმასთან და დასთან ერთად...მე ჩემი ოცნება უნდა ავისრულო...ამას მშობლები მაიძულებენ მაგრამ ჩემი ნებით აქ დავრჩებოდი....(მე) -რატომ არ შეგიძლია დედას და მამას უარი უთხრა?(ჯასტინი) -უბრალოდ არ შემიძლია ჯასტინ გაიგე რა...(ოთახიდან გავედი..კარები გამოვკეტე და გარეთ გავედი..) აზრზე არ ვიყავი რას ვაკეთებდი..სად მივდიოდი????ჯასტინი გამომეკიდა მაგრამ ვიღაც ნაცონებბი შეხვდა ისინი კი არ უშვებდნენ... ცრემლები მომდიოდა ტელეფონი გამოვთიშე..პატარა ადგილას შევედი ძალიან სიწყნარე იყო..იქვე მინდორზე ჩამოვჯექი და ტირილი დავიწყე... აი არ ვიცი...მთელი ცხოვრება ვოცნებობდი რომ მთელი ჩემი სიცოცხლე მუსიკისთვის დამეთმო მაგრამ ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ ამ ოცნებაზე უარი ვთქვა იმიტომ რომ..იმიტომ რომ... უცებ ჯასტინი მოვიდა..არ ვიცი როგორ მომაგნო..მომიახლოვდა და ცრემლები მომწმინდა.. -შენს ცრემლებს ვერ ვუყურებ ლამაზო..(გამიღიმა) აი არ ვიცი არ ვიცი რა მექნა...აზრზე არ ვიყავი რა უნდა გამეკეთებინა??ძალიან ცუდად ვიყავი...თავი მისკდებოდა...მინდა რომ ფრთები მქონდეს რაც შეიძლება შორს გავფრინდებოდი...მინდა რომ აქედან გავქრე რაც შეიძლება შორს რომ მშობლებმა თავის ჭკუაზე არ მატარონ... -Why are you crying Baby?(ჯასტინი) არ ვიცი ვსლუკუნბდი...მხოლოდ რაც მომაფიქრდა თავში ეს ჯასტინს რომ ჩახუტებოდი..თითქოს მისდამი რაღაც გრძნობა გამიჩნდაო აი არ ვიცი არ ვიცი...მარტო ჯასტინზე ვფიქრობ სულ მასზე ვფიქრობ....თვალებში შევხედე ის კი ჩემსკენ მოწიია...მისი ტუჩები შეეხო ჩემს ტუჩებს..სუნთქვა შემეკრა...წინააღმდეგობას ვერ ვუწევდი რადგან მსიამოვნებდა... __________________________________________________ ვიცი არც ისე საინტერესო თავი გამომივიდა...თან ხო იცით ეს სკოლა რეებს გვიშვება..ცუდად ვარ უკვე...მაგრამ გერწმუნებით რომ ეს მოთხრობა 20თავამდე ან უფრო მეტამდე გაგრძელდება 5კომენტარი თუ იქნება შემდეგში ძალიან საინტერესო თავი გამოვა....
1666
1351
1000
