მეტი არ ვიცი რა მოგიყვეთ ჩემზე. დღეს ზაფხულის არდადეგები დამთავრდა და ხვალ სკოლა დაიწყებცოტა ვნერვიულობ. ბავშვები 3 თვეა არ მინახია . იმ ღამეს საერთოდ არ დამეძინა , დილით ავდექი და მომზადება დავიწყე. გარეთ წვიმდა და ქარი ქროდა , მალე ჩავიცვი და ჯერემი გავაღვიძე. ჯერემიმ მალე ჩაიცვა და მანქანით წავედით სკოლაში. მანქანა ავტოსადგომზე დავაყენე და სკოლაში შევედი. კლასში ჯერ არვაინ იყო ამიტომ დაფაზე რაღაცეებს ვწერდი მერე კი ვშლიდი. შემდეგ ფანჯარასთან დავდექი და ვუყურებდი სკოლაში შემომავალ ბავშვებს , წვიმის წვეთები ფანჯრის მინებს ეცემოდა .. ფიქრებიდან ჩემმა მეგობარმა ჯესიკამ გამომაფხიზლა.

–ჯესს! როგორ მომენატრე! რამდენი ხანია არ მინახიხარ <3

–მეც ძალიან მომენატრე <3 სად იყავი დასასვენებლად?

–დასასვენებლად არსადაც არ ვყოფილვარ მამა და ჯერემი წასულები იყვნენ მე ფორკსში დავრრჩი .

–ოჰო! მეთთან დაშორება მტკივნეულად გადაგიტანია.

–ჰო მაგრამ არაუშავს. წამო დერეფანში გავისეირნოთ და მომიყევი როგორ გაატარე არდადეგები.

ჯესიკამ ლაპარაკი დაიწყო და როგორც ყოველთვის ტვინი გამიბურღა იმდენი ილაპარაკა. მერე დერეფანში მეთიც დავინახე. ჩემი ექს ბოიფრენდი. შემდეგ ზარი დაირეკა და პირველი ისტორიის გაკვეთილი გვქონდა. გაკვეთილები ძალიან გაიწელაა , 3 საათზე სკოლა მორჩა და სახლში წამოვედი. სახლში რომ მივედი მამაჩემი არ იყო , ჯერემი ძმაკაცებთან ერთად სადღაც გაიქცა. ჩემი ოთახის კარი ღია იყო , საწოლზე კი წერილი ეგდო. წერილი მამაჩემისგან იყო . ცოტა არ იყოს ავნერვიულდი და წერილი შიშით გავხსენი.

,, ძვირფასო რებეკა!
ძალიან გთხოვ ჩემს აქ არ ყოფნაში ჯერემის გაუფრთხილდი , ვიცი ჭკვიანი გოგონა ხარ და ძმას მიხედავ ასევე შენ თავსაც. არ მკითხო სად ვარ , და თუ ჯერემი მიკითხავს ან ვინმე სხვა ჩვენი ნაცნობებიდან , უთხარი რომ სამსახურის საქმეზე ვარ წასული. მეტს ვერაფერს დავწერ რადგან მეჩქარება , ამ დღეებში შეიზლება დეიდა ჯენა ჩამოვიდეს. თავს გაუფრთხილდით!!! "

მაინც სად ეჩქარებოდა მამაჩემს? სად წავიდა? ან რატომ არაფერი მითხრა? რატომ მიწერს რომ ჯერემი უნდა მოვატყუო და ვუთხრა რომ სამსახურის საქმეზეა წასული ? ფიქრებიდან ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა. ჯესიკა იყო :

– გისმენთ!

–რებეკა!

– ჰო ჯესს .

– დღეს ჩვენს სკოლაში თურმე წვეულება ეწყობა. მოხვალ ?

–კი ჩავიცმევ და მოვალ აუცილებლად.

–კაი.

მერე ჩემი გარდერობი გადმოვყარე , ვერვიტან ჩემს გარდერობს რადგან ვერასდროს იპოვი ისეთ რამეს რაც შეიძლება წვეულებაზე ჩაიცვა.

შკაფში ერთი დიდი და ლამაზად შეფუთული ყუთი იდო და თან ბარათიც ახლდა. მამაჩემისგან იყო . ეტყობა მან ეს კაბა წინასწარ მიყიდა მაგრამ საიდან იცოდა რომ სკოლაში წვეულება ეწყობოდა? კაბა ყუთიდან ამოვიღე და ჩავიცვი.

შემდეგ მანქანაში ჩავჯექი და სკოლისკენ წავედი. სკოლაში ძალიან ბევრი ბავშვი იყო. ყველა დიდ დარბაზში იყვნენ. შემდეგ ცეკვა დავიწყეთ. შემდეგ კარები გაიღო და დარბაზში ძააააააააააააააან სიმპატიური ბიჭი შემოვიდა. სახელად ნიკოლასი , მაგრამ ნიკს ეძახდნენ. სახეზეც ეტყობოდა ისეთ გოგოები მოსწონდა რომელიც ყურადღებას არ აქცევდნენ ამიტომ ზედაც არ შემიხედავს. შემდეგ ჯესიკას ველაპარაკებოდი და უცებ ვიღაცამ ზურგზე ხელი მომკიდა ;

–უკაცრავად.

–გამარჯობა.

–გამარჯობათ მე ნიკოლასი ვარ შეიძლება გეცეკვოთ?

– კი რათქმაუნდა.

მე და ნიკმა ცეკვა დავიწყეთ. ნიკი არ იყო ისეთი როგორიც სხვა თინეიჯერი ბიჭები . ისე იქცეოდა თითქოს სხვა დროდან იყო გადმოსულიო :)) წვეულება ძალიან დიდი ხანი გაგრძელდა. ცოტა დავლიე ამიტომ მანქანით ვერ წავიდოდი, ბოლოს ნიკმა შემომთავაზა სახლამდე მივეცილებინე. გზაში ბევრი ვილაპარაკე და უკეთესად გავიცანი. დავმეგობრდით. შემდეგ სახლში მიმიყვანა.

–მადლობა მოცილებისთვის.

–არაფრის , შენი მობილურის ნომერს დამიტოვებ ?

მე და ნიკმა მობილურის ნომრები გავცვალეთ შემდეგ საძინებელში ავედი გამოვიცვალე და დავიძინე <3