პატარა ჩანახატი...!!! იმედია მოგეწონებათ...!!!
”ამ წამს”

წინადადება ორჯერ დავწერე და ორჯერვე წავშალე.მოქმედებებს შორის წამიერი პაუზები ძალიან დამღლელი აღმოჩნა.როცა ზუსტად იცი რაც გინდა დაწერო,მაგრამ ვერ წერ.. მაინც და მაინც ამ წამს არ მოდის,ის სიტყვები რომლებიც გჭირდება,რომ ემოცია მიახლოებით მაინც აღწერო,რადგან იცი ზუსტად მის აღწერას ვერ მოახერხებ.. ეს დაახლოებით ბარდნას გავს,ციდან უამრავი თეთრი ფიფქი,რომ ცვივა და შენ უბრალოდ მისი ცქერით ერთობი,რადგან იცი რომც დაიჭირო მაინც გაქრება,ისევე გაურკვევლად როგორც გაჩნდა..

მზე იყო.მერე უცებ იგი ჩაქრა.ირგვლივ ყველაფერი ლურჯ ფერში შეიღება და მელანქოლიამ მოიცვა ჩემი სამყარო.მე კიდევ მიყვარდა,როცა საღამო ხანს ირგვლივ ყველაფერი წითელ ფერში იმოსებოდა.წითელი ქუჩები,წითელი – სახლები,მწვანე მინდორი – ხუნდებოდა და ლურჯი ზღვა ფორთოხლისფერი ხდებოდა.. ყველაზე ლამაზი ბუნების ნახატი იშლებოდა ყოველ დღე ჩემს თვალწინ,ეს შემოდგმოის მშვენიერი დღეები იყო..

და ახლა?.. ციდან ფიფქები ცვივა.. ბარდნის.. თუმცა გუშინ წვიმდა,ყველაზე მელოდიური ამინდია წვიმიანი ამინდი.მიყვარს ამ დროს სხვენში ყოფნა,სახურავზე ერთი მეორის მიყოლებით მძიმედ ეშვება,ღრუბლებიდან გადმოცვენილი წვიმის წვეთები და სახლის კედლებს ღვარად მიჰყვება ქვემოთ,მიწისკენ.. ქუჩაში უფრო ხმაურობს წვიმა,აქ მაინც ყველაზე მელოდიურ ბგერებს გამოსცემს იგი.

ისევ ბარდნის.. ამოტივტივდა მოგონებები ღრუბლებად გონებაში და სიტყვებმა იწვიმეს,ვერ მოვახერხე მათი დაჭერა,სახურავზე,ქუჩაში სწრაფად იწვიმეს..გუშინდელმა დღემ.. წლევანდელმა შემოდგომამ.. სწრაფად ჩავლილმა ზაფხულმა.. და ზამთრის დამდეგს,ბარდნისაას.. მხოლოდ ამ სიტყვების დაჭერა მოვახერხე,მაგრამ მათი უმეტესობა ხელებში ჩამადნა და დამეკარგა..